برگی از فضایل و کرامات اهل بیت علیهم‌السلام صفحه 132

مشکلی برایم پیش آمد، کنار قبر علی بن موسی الرضا (ع) - که درود خدا بر او و جدّش باد - مشرّف می‌شدم. آن را زیارت می‌کردم و از خدا می‌خواستم مشکل را رفع کند. بی‌استثنا هم پاسخ می‌شنیدم و آن سختی از من برطرف می‌شد. این چیزی است که بارها آن را آزموده و همواره چنین یافته‌ام. خداوند ما را بر محبّت مصطفی (ص) و دودمانش - که درود خدا بر او و آنان باد - بمیراند»(1)

سریع الاجابة

«عامر بن عبدالله» ، حاکم «مَروْ» می‌گوید: «کنار مرقد حضرت رضا (ع) رفتم. در آنجا یک نفر تُرک دیدم که در ناحیه بالای سر مرقد شریف ایستاده است و به زبان ترکی سخن می‌گفت و من زبان ترکی را می‌دانستم. او می‌گفت: خدایا، اگر پسرم زنده است، او را به ما برسان و اگر مرده است، ما را از آن آگاه کن. به زبان ترکی به او گفتم: چه شده است و حاجتت چیست؟ گفت: پسرم در جنگ اسحاق‌آباد با من بود. او در آنجا مفقودالاثر شد و از آن پس هیچ اطلاعی از او ندارم. مادرش شب و روز گریه می‌کند. من در اینجا از خدا می‌خواهم که ما را از حال او باخبر کند؛ زیرا شنیده‌ام دعا در این مکان شریف به استجابت می‌رسد. من به آن ترک محبت و ترحم کردم و دستش را گرفتم تا آن روز او را مهمان خود سازم. وقتی با او از مسجد (کنار مرقد شریف) بیرون آمدیم، ناگاه با جوانی قدبلند روبه‌رو شدیم که خطوطی در چهره‌اش بود