برگی از فضایل و کرامات اهل بیت علیهم‌السلام صفحه 140

تو می‌خواهی بپرسی امام کیست؟ گفتم: آری، به خدا سوگند، پرسشم همین است. فرمود: امام منم. گفتم: نشانه‌ای بر این ادّعا دارید؟ در این هنگام، عصایی که در دست آن حضرت بود، به سخن آمد و گفت که او مولای من و امام این زمان و حجّت خداست»(1)

نجات از زندان

«اباصلت هِرَوی» که از یاران نزدیک امام رضا (ع) بود و پس از شهادت امام رضا (ع) به فرمان مأمون به زندان افتاد، می‌گوید: «یک سال زندانی بودم و دل‌تنگ شدم. شبی بیدار ماندم و به عبادت و دعا پرداختم. پیامبر و خاندان گرامی او را شفیع خویش قرار دادم و خداوند را به حرمت آنان سوگند دادم که مرا نجات دهد. هنوز دعایم پایان نیافته بود که دیدم امام جواد (ع) در زندان نزد من است. فرمود: ای اباصلت، سینه‌ات تنگ شده است؟ عرض کردم: آری، به خدا سوگند. فرمود: برخیز. سپس بر زنجیرهای من دست زد و قیدها باز شد. آن‌گاه دست مرا گرفت و از زندان بیرون آورد. نگهبانان مرا دیدند، ولی به کرامت آن حضرت یارای سخن گفتن نداشتند. امام چون مرا بیرون آورد، فرمود: برو در امان خدا. بعد از این، هرگز مأمون را نخواهی دید و او نیز تو را نخواهد دید و چنان شد که امام (ع) فرموده بود»(2)