برگی از فضایل و کرامات اهل بیت علیهم‌السلام صفحه 157

احسان و بخشش بر اساس نیاز

«محمّد بن علی بن ابراهیم» می‌گوید: «کار معاش بر ما تنگ شد. پدرم گفت: بیا به محضر ابومحمّد حسن عسکری برویم؛ چون می‌گویند آدم باسخاوتی است. گفتم: با او آشنایی داری؟ گفت: نه، او را نمی‌شناسم و تا به حال او را ندیده‌ام. در میان راه، پدرم گفت: ای کاش پانصد درهم به من می‌داد؛ دویست درهم برای لباس، دویست درهم برای آرد و صد درهم برای مخارج (روزمره زندگی) . من هم در دلم گفتم: ای کاش می‌فرمود به من سیصد درهم می‌دادند. با صد درهم، الاغی می‌خریدم، صد درهم برای مخارج و صد درهم برای لباس. در این صورت، به طرف قزوین و همدان برای کار می‌رفتم. چون به خانه آن حضرت رسیدیم، غلامی بیرون آمد و ما را با نام صدا کرد و گفت: علی بن ابراهیم و پسرش، محمّد داخل شوند. چون به خدمتش رسیدیم و سلام کردیم، فرمود: یا علی! چه چیز سبب شده است که از ملاقات ما تأخیر کرده‌ای؟ گفتم: آقای من! مقید بودم که در این حال تنگ‌دستی به محضر شما آیم. چون از خدمت ایشان بیرون