برگی از فضایل و کرامات اهل بیت علیهم‌السلام صفحه 178

برمی‌داشت، ولی من به سرعت می‌دویدم و به او نمی‌رسیدم. به جایی رسیدیم که هیچ کس جز من، او را نمی‌دید. او ایستاد و رو به من کرد و فرمود: آنچه با خود داری، بده! وقتی نامه را به ایشان تقدیم کردم، بدون اینکه آن را بخوانند، فرمود: به او بگو: از این بیماری هراسی نداشته باش. پس از این، سی سال دیگر زندگی می‌کنی. آن‌گاه مرا چنان گریه گرفت که توان هیچ حرکتی نداشتم. او در مقابل دیدگانم مرا ترک کرد و رفت. پس از این قصه، سال ٣۶٠ دوباره بیمار شدم و به سرعت خود را آماده کردم و وصیت کردم. اطرافیان به من گفتند: «چرا در هراسی؟ ان‌شاءالله خداوند شفا عنایت خواهد کرد» . گفتم: «این همان سالی است که مولایم وعده داده است» . وی در همان سال و با همان بیماری دار فانی را ترک گفت و به موالیانش پیوست. رحمت خدا بر او باد! الخرائج و الجرائح، ج ١، صص ۴٧۵ و ۴٧٨؛ بحارالانوار، ج ۵٢، صص ۵٨ و

متن توقیع امام زمان (عج) خطاب به علی بن محمد سمری

اشاره

هنگامی که زمان رحلت «ابوالحسن سَمُری» فرا رسید و مرگ وی نزدیک شد، به وی گفتند: «چه کسی را جانشین خودتان قرار می‌دهید؟» او در جواب، توقیعی درآورد و به مردم نشان داد که متن آن بدین گونه است:(1)«ای علی بن محمد سمری، خداوند پاداش برادران دینی تو را در مصیبت مرگ تو بزرگ دارد. تو از اکنون تا شش روز دیگر خواهی مرد. پس امر (حساب و کتاب) خود را جمع کن و درباره نیابت و وکالت به