برگی از فضایل و کرامات اهل بیت علیهم‌السلام صفحه 28

این مرد پیش از این، عارضه (و بیماری) داشت؟» گفتند: «خدا را گواه می‌گیریم که (دردی) نداشت (و هم اکنون دچار این بیماری شد)»(1)

شفاعت علی (ع)

مردی به نام «محمد بن ابی‌اذینة» ، متولّی مسجدی در روستایی به نام «نیلة» بود. روزی مجبور شد در خانه بماند. مردم به دنبال او آمدند تا به مسجد برود، ولی او نتوانست به مسجد برود. علت ماندن او را در خانه سؤال کردند. در پاسخ، پیراهن خود را بالا زد و بدن خود را نشان داد که سوخته بود و درد شدیدی داشت. سپس گفت: «من در خواب دیدم که قیامت برپا شده است و مردم در سختی بزرگی قرار دارند. بیشتر مردم را به سوی آتش می‌بردند و عده کمی را به سوی بهشت. مرا نیز به سوی بهشت می‌بردند. در راه به پلی رسیدیم که طول و عرض زیادی داشت و گفتند این پل صراط است. ما داخل راه شدیم و هر چه پیش می‌رفتیم، عرض آن کم و طول آن اضافه می‌شد تا جایی که عرض آن به اندازه تیزی شمشیر شد. زیر آن، درّه بسیار بزرگی بود که آتش سیاهی در آن جریان داشت و سنگ‌هایی در آن می‌جوشید که به اندازه قله کوه‌ها بود. عده‌ای از مردم از پل می‌گذشتند و اهل نجات می‌شدند. گروهی نیز در آتش سقوط می‌کردند. من گاهی طرف راست خم می‌شدم و زمانی به طرف چپ، تا به آخر پل رسیدم. آنجا نتوانستم خودم را نگه دارم. پس از روی پل به داخل آتش افتادم. به سختی خود را به نزدیک کوه رساندم