برگی از فضایل و کرامات اهل بیت علیهم‌السلام صفحه 30

بدارد و دشمن دار آن کس که او را دشمن می‌دارد» (برخیزد و گواهی دهد) . دوازده نفر از اهل بدر (آنان که در جنگ بدر بودند) برخاستند. شش تن از سمت راست و شش تن از سمت چپ و بدان گواهی دادند. زید بن ارقم می‌گوید: «من نیز از کسانی بودم که این سخن را از پیغمبراکرم (ص) شنیده بودم، ولی آن روز گواهی ندادم و کتمان شهادت کردم. پس خدای تعالی (به جرم این کار) بینایی را از من گرفت» . وی برای شهادتی که نداده بود، افسوس می‌خورد و اظهار پشیمانی می‌کرد و از خدا آمرزش می‌خواست.(1)

استجابت دعا

اواخر شب بود. امام علی (ع) همراه فرزندش امام حسن (ع) ، برای مناجات و عبادت کنار کعبه آمدند. ناگاه علی (ع) صدای جان‌گدازی شنید. دریافت که شخص دردمندی با سوز و گداز در کنار کعبه دعا می‌کند و با گریه و زاری، خواسته‌اش را از خدا می‌طلبد. علی (ع) به فرزندش، امام حسن (ع) فرمود: «نزد این مناجات‌کننده برو و ببین کیست. سپس او را نزد من بیاور» . امام حسن (ع) نزد او رفت. دید جوانی بسیار غمگین با آهی پرسوز و جان‌کاه مشغول مناجات است. فرمود: «ای جوان، امیرمؤمنان، پسر عموی پیامبر اکرم (ص) می‌خواهد تو را ببیند. دعوتش را اجابت کن» . جوان لنگان لنگان و با اشتیاق فراوان به حضور علی (ع) آمد. علی (ع) فرمود: «چه حاجت داری؟» جوان گفت: «حقیقت