برگی از فضایل و کرامات اهل بیت علیهم‌السلام صفحه 34

کرد. سپس از آنجا به سوی کوفه بازگشتیم»(1)

به این ترتیب، قبر مقدس امام علی (ع) پس از حدود ١٣٠ سال مخفی بودن، آشکار شد.

خبردهی از آینده

«شیخ مفید» می‌نویسد: «یکی از روزها امیرمؤمنان علی (ع) به براء بن عازب فرمود: ای براء! فرزندم حسین را می‌کشند و او به شهادت مفتخر می‌شود و تو زنده خواهی بود و او را یاری نخواهی کرد» .

چون حادثه کربلا اتفاق افتاد، براء می‌گفت: «امیرمؤمنان علی (ع) راست می‌گفت؛ زیرا فرزندش، حسین (ع) را شهید کردند و من او را یاری نکردم» . در تاریخ آمده است که براء همواره از کار خود اظهار پشیمانی می‌کرد.(2)

نجات دوستان علی(ع)

«سید اسماعیل حمیری» ، از مداحان امیرالمؤمنین علی (ع) در حال احتضار بود. عده‌ای از همسایگانی که عثمانی‌مذهب بودند، کنار بسترش حضور داشتند. سید، مردی خوش‌صورت و گشاده‌پیشانی بود. ناگهان نقطه سیاهی در پیشانی‌اش پدید آمد و کم‌کم زیاد شد تا تمام صورتش را فرا گرفت. شیعیانی که حاضر بودند، از این پیشامد، محزون شدند.