برگی از فضایل و کرامات اهل بیت علیهم‌السلام صفحه 5

علم و قدرت الهی آن بزرگواران در موارد مناسب - به اذن الله - بروز و ظهور می‌کرد که مایه تربیت پیروان‌شان و اطمینان خاطر آنان می‌شد و حجت و دلیل آشکاری نیز بر حقانیت آن گرامیان بود.

گاهی هم پیشوایان دین و دعوت‌گران به حق با انسان‌های دیرباور یا عنودی روبه‌رو می‌شدند که چیزی فراتر از گفتار و رفتار یعنی کرامت می‌طلبیدند. در این صورت، اولیای خدا به اذن حضرت حق، کرامت خویش را آشکار می‌ساختند و برهان قاطع و انکارناپذیری پیش چشم همگان می‌نهادند. این کرامت‌ها گاه مؤثر بود و جاهلی را از خواب غفلت و نادانی بیدار می‌کرد و گاه نیز بر آهن سرد قلبشان کارگر نمی‌افتاد و به لجاجت خود ادامه می‌دادند. البته در هر صورت، حجت تمام بود.

فلسفه کرامات معصومین علیهم السلام

یکی از آثار تخلف‌ناپذیری که در پرتو بندگی حق تعالی نصیب بندگان مخلص می‌شود، تقرّب به خداوند و برخورداری از مقام ولایت تکوینی است. در سایه چنین ولایتی، دارنده آن به اذن الهی از کرامت‌ها و معجزه‌هایی بهره‌مند می‌شود. این حقیقت، در حدیثی که در منابع معتبر شیعه و اهل سنت از قول رسول خدا (ص) نقل شده، به عنوان حدیث قدسی آمده است. رسول خدا (ص) می‌فرماید: «خداوند متعال فرموده است: هر که با ولی من دشمنی در پیش گیرد، با او اعلام جنگ می‌کنم و بنده‌ام به چیزی همانند انجام واجبات به من تقرّب نجوید و او همواره با انجام مستحبات (افزون بر واجبات) چنان به من تقرب می‌یابد