برگی از فضایل و کرامات اهل بیت علیهم‌السلام صفحه 62

بود. پشت سرش هم مردی بود. زن بازوی خود را از چادر بیرون آورد و آن مرد هم دستش را روی بازوی زن گذاشت. خداوند توانا دست آن مرد را روی بازوی زن چسبانید. حاجیان از این امر آگاه شدند و از طواف بازماندند. کار به جایی رسید که نزد امیر فرستادند. مردم اجتماع کردند و فقیهان را هم فرا خواندند تا حکم آن را بپرسند. پاسخ فقیهان این بود که باید دست این مرد را برید؛ چرا که او جنایت کرده است. حاکم گفت: آیا اینجا از فرزندان پیامبر خدا، محمد مصطفی (ص) کسی نیست؟ گفتند: چرا، همین امشب امام حسین (ع) وارد [مکّه] شده است. امیر شخصی را نزد امام حسین (ع) فرستاد تا حضرتش تشریف‌فرما شود؛ آن حضرت تشریف آورد. امیر عرض کرد: ببین این دو نفر چه کار کرده‌اند؟ ! امام حسین (ع) رو به قبله ایستاد و دستان مبارکش را به سوی آسمان بلند کرد و مدت زیادی مشغول دعا شد. سپس نزد آن دو آمد و دست مرد را از بازوی زن جدا کرد. امیر گفت: آیا این مرد را به سبب این کار مجازات نمی‌کنی؟ حضرت فرمود: نه»(1)

آگاهی وسیع امام (ع)

امام حسین (ع) در برخی از روزها، غلامانش را برای آبیاری مزارع به خارج مدینه می‌فرستاد که به آنها فرموده بود روز پنجشنبه برای این کار