برگی از فضایل و کرامات اهل بیت علیهم‌السلام صفحه 83

تصرف در ادراک

«ابوبصیر» می‌گوید: «با امام باقر (ع) در حال طواف خانه خدا بودم که صدای ناله و انابه مردم به گوشم رسید و گفتم: چه بسیارند حاجیان و چه بسیارند ناله‌زنان. امام فرمود: ای ابابصیر، چه کمند حاجیان و چه بسیارند ناله‌زنان. دوست داری درستی آنچه را گفتم، بدانی و با چشم خود ببینی؟ گفتم: سرور من، چطور ممکن است؟ فرمود: نزدیک‌تر بیا. جلو آمدم. پس با دستش بر چشمانم کشید و زیر لب نیایشی کرد و چشمانم بینا شد. سپس فرمود: ای ابابصیر، اکنون به حاجیان نگاه کن. خوب نگاه کردم، دیدم بیشتر مردم به صورت میمون و خوک دیده می‌شوند و مؤمنان در بین آنها چون نور در تاریکی آشکارند. گفتم: آری، راست گفتی سرورم. چه کمند حاجیان و چه بسیارند ناله‌زنان. . .»(1)روزی امام باقر (ع) با گروهی از یاران خود سرگرم صحبت درباره موضوعی خاص بود که مردی به نام «نَضر بن قرواش» وارد شد و جایی نشست که می‌توانست صدای امام را بشنود. یاران امام ناراحت شدند و