برگی از فضایل و کرامات اهل بیت علیهم‌السلام صفحه 84

گفتند: «او مرد پستی است و همه چیز را شنید» . امام فرمود: «نه، این گونه نیست. اگر از او بپرسید، هیچ چیز از سخنان مرا به یاد ندارد» . برخی از یاران گفتند: «بعدها او را دیدیم و به او گفتیم: دوست داریم از سخنانی که آن روز از ابوجعفر (ع) شنیدی، برایمان بازگویی کنی. او گفت: به خدا سوگند، هیچ از سخنان او نفهمیدم؛ نه کمش را و نه زیادش را»(1)

خبر دادن از شهادت

نقل است که روزی «زید بن علی بن الحسین (ع)» از کنار امام باقر (ع) گذشت. امام رو به اصحاب خود کرد و فرمود: «این برادرم، زید بن علی که می‌بینید، در کوفه قیام خواهد کرد و کشته خواهد شد. او را به دار می‌آویزند و سرش را از بدن جدا می‌کنند و از شهری به شهر دیگر می‌برند»(2)

آگاهی از باطن

«ابوبصیر» می‌گوید: «زنی نزد من قرآن می‌آموخت. روزی هنگام درس، سخنی آمیخته با شوخی گفتم. جلسه پایان یافت و حضور امام‌باقر (ع) رسیدم. امام خطاب به من فرمود: ای ابوبصیر، به آن زن چه گفتی؟ من شرمگین شدم. امام فرمود: دیگر چنین مکن!»(3)

1- الخرائج و الجرائح، ج ١، ص ٢٨٧؛ بحارالانوار، ج ۴۶، ص ٢۵٢.
2- اثبات الوصیة، ص ١۵٠؛ الفصول المهمه، ص ٢١۶؛ احقاق الحق، ج ١٢، ص ١٨٢؛ بحارالانوار، ج۴۶، ص ٢۵٢؛ نورالابصار، ص ١۴٣.
3- دلائل الامامة، ص ١٠٣.