برگی از فضایل و کرامات اهل بیت علیهم‌السلام صفحه 94

عظمتِ امام صادق (ع)

«جمال‌الدین مَزی» به سند خود در «تهذیب الکمال» آورده است: «ربیع» می‌گوید: منصور مرا فرا خواند و گفت: همانا جعفر بن محمد در برابر حکومت من نافرمانی می‌کند. خدا مرا بکشد، اگر او را نکشم. پس من به دستور منصور، امام صادق (ع) را نزد منصور احضار کردم. پس حضرت لباس پوشید و با طهارت نزد منصور آمد. من از منصور اجازه ورود خواستم. منصور گفت: او را نزد من بیاور. خدا مرا بکشد، اگر او را نکشم. پس چون حضرت داخل شد و چشم منصور به ایشان افتاد، از جای خود بلند شد و خود را به حضرت رساند و گفت: آفرین بر مرد پاکیزه که دامنش از هر خیانت و دغل پاک است؛ همان برادرم و پسر عمویم. پس حضرت را بر جای خود نشاند و رو به حضرت کرد و از حال ایشان پرسید. سپس گفت: حوایج خود را بیان کن. امام فرمود: همانا نسبت به مردم مکه و مدینه بخل کرده و حقّ آنان را نداده‌ای. دستور ده حقوق آنان را پرداخت کنند. گفت: این کار را می‌کنم. سپس دستور داد