برگی از فضایل و کرامات اهل بیت علیهم‌السلام صفحه 97

آمدند و شبی را مهمان امام صادق (ع) بودند. روزی مرد خراسانی به منزل خود آمد و همسر را در حال احتضار دید. پس نزد امام صادق (ع) رفت. حضرت بی‌درنگ برخاست و دو رکعت نماز خواند و دعا کرد. سپس به آن مرد فرمود: «برخیز و به سوی خانه‌ات برو. همسرت را به سلامت خواهی یافت» . آن مرد بازگشت و آنچه را حضرت به او فرموده بود، درست یافت و آن دو به مکه رفتند تا عمره به جای آورند. در میان طواف خانه خدا، چشم آن زن به حضرت افتاد. از شوهرش سؤال کرد: «این مرد کیست؟» شوهرش گفت: «امام‌صادق (ع) است» . زن گفت: «به خدا قسم این همان کسی است که نزد پروردگار شفاعت کرد تا دوباره زنده شوم و به حیاتم ادامه دهم»(1)

بخشش امام صادق (ع)

مردی از حاجیان در مدینه به خواب رفت و چون برخاست، پنداشت هَمْیان او را دزدیده‌اند. جعفر بن محمد را در نماز دید و او را نمی‌شناخت. بدو درآویخت که همیانم را تو برده‌ای. پرسید: «در همیانت چه بود؟» گفت: «هزار دینار» . وی را به خانه برد و هزار دینار بدو داد. چون مرد به خانه رفت، همیان خود را در خانه دید. عذرخواهان بازگشت. امام مالی را که بدو داده بود، نپذیرفت و گفت: «چیزی که از دستم برون شود، به من باز نمی‌گردد» . مرد خواست که او را بشناسد، بدو گفتند: «جعفر صادق (ع) است» . گفت: «چنین کرداری از چون او سزد»(2)