کتابخانه بالقرآن

در آستان کرامت 2 صفحه 135

صفحه 135

خدا را با همهی وجود شکر و سپاس میگزاریم که این دلهای پر محبت را و این محبتهای

جوشان را مانند ذخیرهای برای ملت ما و برای سعادت ما و برای آبروی ما به ما عنایت کرده

است.

اگر محبت اهلبیت (علیهم السّلام) و عشق جوشان به این عناصر الهی و ربانی نمیبود ،

مسلّماً جریان شیعه با همهی معارف مستحکم آن ، در طول زمان و تاریخ ، در میان این همه

دشمنی باقی نمیماند. این عواطف را ، این شور محبت را نباید دست کم گرفت. یقیناً منطق در به

کرسی نشاندن سخن حق تأثیر زیادی دارد و بدون پشتیبانی منطق و حکمت ، هیچ حقی را

نمیشود بر پا نگه داشت؛ اما گسترش گرایش به حق ، بقای این حق ماندگارِ در طول تاریخ

اسلام ، جز با محبت ، با مودت ، با پیوند قلبی و عاطفی ، امکانپذیر نبود. لذا شما ملاحظه کنید؛ از

اول اسلام تا امروز ، پیوند فکری و عقلانی همراه بوده است با پیوند عاطفی و قلبی.

اگر در تاریخ ملاحظه میکنید که وقتی پیغمبر اکرم در ایام فتح مکه یعنی هشت سال بعد

از هجرت پیغمبر هنگامی که وضو میگرفت ، اصحاب آن بزرگوار سبقت میجستند برای اینکه

آب وضوئی را که از صورت مبارک آن بزرگوار جاری میشد ، بگیرند و به عنوان تبرک بر سر و

روی خود بکشند ، این همان پیوند عاطفی است؛ این فرق دارد با خضوع قلبی و ایمان به معارف

نبوی؛ این یک چیز دیگر است؛ این همان چیزی است که یک دشمن عنود مثل ابی سفیان را

متحیر و متعجب کرد. او این منظره را دید و گفت: من قدرتها و حکومتها و سلطنتهای زیادی را

دیدم ، اما هیچ قدرتی را ندیدم که اینجور در دلهای مردم نفوذ کند؛ آنچنانی که امروز قدرت

اسلام را میبینم. این ، ارتباط قلبی و عاطفی است؛ این را باید حفظ کرد.

از اولِ تاریخ تشیع تا امروز ، یک عنصر اصلی و اساسی در تشیع و جریان تشیع ، همین جریان

عاطفی است؛ البته عاطفهی متکی به منطق ، عاطفهی متکی به حقیقت ، نه عاطفهی پوچ. لذا

قل لا اسئلکم « ؛ شما در قرآن هم ملاحظه میکنید که اجر رسالت ، محبت و مودت در قربی است

.» علیه اجرا الّا المودّۀ فی القربی (1) این خیلی نکتهی مهمی است که باید به آن توجه داشت.

تشیع ، آیین محبت است. خصوصیت محبت ، خصوصیت تشیع است. کمتر مکتب و مسلک و

دین و آیین و طریقهیی مثل تشیع ، با محبت سر و کار داشته است. علت این هم که چنین

1- شوری/ 23