در آستان کرامت 2 صفحه 161

به ابی الحسن الرضا (علیه السلام( گفتم: برای والدینم که حق را نمیشناسند ]و شیعه نیستند [

دعا کنم؟ امام رضا (علیه السلام( فرمود: برای آن دو دعا کن و به نیابت آنان صدقه بده و اگر

زندهاند و از مذهب حق بی اطلاع می باشند با آنان مدارا و نیکی کن زیرا که رسول خدا (صلی الله

علیه وآله وسلم( گفت: خداوند مرا با پیام مهر و شفقت مبعوث کرد نه عداوت و بریدن از پدر و

مادر و خویشان. (1)

تعامل علمی به دور از توهین به مقدسات

همه میدانند که اهل بیت (علیهم السلام( همواره با باطل و انحراف ، به مبارزه میپرداختند و

هیچگاه سر سازگاری با اهل باطل نداشتند. ولی منطق اهل بیت در این راه همواره تکیه بر

روشنگری و استدلال و برهان بوده است و آن بزرگواران هیچ گاه از راههای باطلی همچون

توهین و دشنام و تخریبِ مخالفانشان استفاده نکرده اند.

امام رضا (علیه السلام( نیز در دوران ولایتعهدی با وجود آن که هیچ خطری ایشان را تهدید

نمیکرد و کسی نمیتوانست با ایشان برخورد عملی کند ، همین سیره و روش را ادامه دادند و با

آنکه گزارشهای بسیاری از گفتگو و مباحثه ایشان با علمای اهل سنت به دست ما رسیده است ،

ولی حتی یک مورد را نمیتوان یافت که ایشان توهینی به عقاید اهل سنت نموده باشند و یا با

سخنانشان تعصب و دشمنی آنها را برانگیخته باشند. اینها همه در حالی است که شخص خلیفه ،

یعنی مأمون نیز در مجالس عام و خاص اظهار تشیع میکرد و حتی به مباحثه با علمای اهل سنت

درباره اثبات ولایت اهل بیت (علیهم السلام( پرداخته و انتقاداتی را نسبت به خلفای اهل سنت

بیان میداشت. (2) از همین رو اگر امام (علیه السلام( روشی دیگر در برخورد با اهل سنت را طلب

میکردند چه بسا از ناحیه مأمون مورد استقبال قرار میگرفت.

متأسفانه امروز دشمنان شیعه و اهل بیت (علیهم السلام( برای اینکه به فضای تعصب دامن

بزنند و مسلمانان را از پیشوایان واقعی اسلام ، یعنی ائمه اطهار (علیهم السلام( دور کنند ، همواره

در صددند منطق شیعه و اهل بیت (علیهم السلام( را منطق دشنام و توهین جلوه دهند. این

درحالی است که اهل سنت و عالمان آنها همواره با اهل بیت (علیهم السلام( مراوده داشته و با

آنها همنشین بوده اند؛ همچنانکه بسیاری از شاگردان و راویان احادیث ائمه (علیهم السلام( از

اهل سنت به شمار میآیند. با این سخن ، مشخص است اگر اهل بیت (علیهم السلام( همچون

بعضی از افراد جاهل و لجوج که در آن زمان نیز کم نبودند ، به خلفای اهل سنت توهین و لعن (3)

1- محمد بن یعقوب کلینی ، کافی ، ج2 ، ص 159

2- نگاه شود به: شیخ صدوق ، عیون أخبار الرضا علیه السلام ،ترجمه غفاری و مستفید ، ج2،ص 433-478

3- اگرچه لعن نوعی نفرین است و از همین رو معنایی متفاوت با دشنام دارد