در آستان کرامت 2 صفحه 73

شده فراموش میکند. یادش میرود اسلام و انقلاب چه بود. میگوید من به ریاست برسم ، هرچه

میخواهد بشود.

حب دنیا؛ مانع بصیرت

یک سؤال: بنده و جنابعالی تافته جدابافتهای هستیم؟ معصوم هستیم؟ ما این اشتباهات را

نمیکنیم؟ بنده که بعد از گرفتن نزدیک به هشتاد سال عمر از خدا چنین اطمینانی ندارم. بیش از

شصت سال است که با کتاب و سنت ارتباط دارم ، درس طلبگی میخوانم ، اما از خودم چنین

اطمینانی ندارم. اگر ما بخواهیم به این مشکل مبتلا نشویم ، نیازمند بصیرتیم. این بصیرت هم

کسبی است. اصل آن افزایش تقوا و آفتش حب دنیاست؛ حب الدنیا رأس کل خطیئه. (1) وقتی ته

دل انسان عشق به اسکناس بود ، شب که میخوابد فکر میکند چه کار کنم که یک صفر کنار

ارقام حسابم بیاورم ، صبح که بلند میشود فکر میکند کدام معامله را بکنم؟ کدام جنس را بخرم؟

کدام ارز را؟ کدام زمین را؟ بعضیها که در مسیر جنسی در راههای غلطی میافتند ، ممکن است

در ظاهر هم هیچ نمودی نداشته باشد ، اما دلبستگی به یک مسائلی دارند که به دنبال یک بهانه

شرعی میگردند که بتوانند خودشان را ارضا کنند. پیر شده ، ولی دلش جای دیگری است.

میخواهد یک منشی از یک سنخ خاصی داشته باشد. یکی هم عشق به ریاست دارد که برای

انسان جنون میآورد؛ دوست دارد دیگری به او بگوید: چشم. شما دیدهاید بعضی کسانی که به

مواد مخدر مبتلا میشوند کارشان به چه جنونهایی میکشد. در بعضی فیلمهای تلویزیونی

نشان میدهند که در اثر استفاده از مواد مخدر یا قرصهای روانگردان و امثال آن کارشان به

جایی میرسد که به پستترین و زشتترین کارها تن میدهند؛ کارهایی که نمیشود اسمش را

آورد. آدمیزاد چنین موجودی است. وقتی در راه استفاده از مواد مخدر افتاد و لذتی آنی برایش پیدا

شد ، روز به روز بیشتر و بیشتر آنچنان وابسته میشود که کارش به جنون میکشد؛ البته خود

معتاد این را جنون نمیداند. میگوید کیف میکنم. من و شما که از بیرون میبینیم میفهمیم

این جنون است. اسم همه اینها حب دنیاست؛ البته مراتب دارد. همه یکباره اینطور نمیشوند.

آن معتادی که به این حد رسیده هفت ، هشت سال آرام آرام مصرف مواد مخدر را زیاد کرده تا به

اینجا رسیده است. ما اگر بخواهیم در این دامها نیفتیم باید از اول حواسمان جمع باشد؛ حب دنیا

را تقویت نکنیم؛ حب مال را تضعیف کنیم؛ زندگیمان را از آن حدی که میتوانیم سادهتر

بگیریم ، نه اینکه هر روز برویم اجناس اقساطی بخریم و مدام زر و زیور خانهمان را بیشتر کنیم

و قرض بالا بیاوریم؛ از همان هم که میتوانیم کمی کمتر استفاده کنیم؛ مراقب راههای

درآمدمان باشیم؛ مقید باشیم وجوهات آن را دقیقا پرداخت کنیم؛ کمک به همسایه ، والدین و

1- الکافی ، جلد 2،ص 131