در آستان کرامت 2 صفحه 79

اعتراف میکنند. این دردها را درمانی نیست جز توجه به معنویت ، دین و اخلاق و تقویت آن در

وجود انسان ها.

امروزه ، نقش مذهب و عقاید مذهبی در بهداشت روانی و سلامت روحی بسیار مورد توجه

محققان و دانشمندان قرار گرفته است و منجر به انجام تحقیقات بسیار متعدد و متنوع شده است

و در نهایت همه این تحقیقات ، نقش مثبت و مؤثر مسایل دینی و مذهبی را در بهداشت روانی

تأیید میکند.

بنابراین زیارت و دعا که در آیین نورانی اسلام از جایگاه بسیار رفیع برخوردار است ، میتواند

در برطرف نمودن نیازهای معنوی و روحی انسان نقش سازندهای داشته باشد.

می توان تاثیر روحی _ روانی زیارت را چنین برشمرد :

گناه زدایی

گناه اثری تاریک بر دل آدمی میگذارد و میل و رغبت به انجام کارهای نیک و خدایی را

کاهش میدهد. در عوض زیارت ، بندگی و یاد خدا ، وجدان خدایی را در دل انسان پرورش

میدهد و علاقه به انجام کار نیک را در وجود انسان بیشتر کرده ، موجب تقرب به پروردگار و

دوری از فساد و شرّ و گناه میگردد. (إِنَّ الصَّلَوۀَ تَنْهَی عَنِ الْفَحْشَآءِ وَالْم نکَرِ( (1)

درمان رذایل اخلاقی

در نهج البلاغه پس از اشاره به پاره ای از صفات رذیله در رفتار انسانی ، از جمله سرکشی ،

ظلم و تکبر آمده است: چون بشر در معرض آفات متعدد اخلاقی و بیماریهای روانی قرار دارد ،

خداوند متعال به وسیله نماز و دعا بندگان مؤمن خود را از گرفتاری در دامان این صفات شیطانی

حفظ و حراست میکند. (2) زیارت نیز از این تاثیر بی بهره نیست.

نورانیت و بصیرت دل ، زهد و وارستگی از لذات مادی

جلب توجه و نظر الهی به خود

» أَلاَ بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَلِنُّ الْقُلُوب « آرامش قلبی و قدرت روحی (3)

اهل ایمان به برکت وجود ارتباط سازنده با پروردگار ، طبق تصریح قرآن (4)در آرامش و امنیت

روانی کامل به سر میبرند. از آنجا که نابهنجاریهای روانی و رفتاری در انسان هنگامی شروع

میشود که احساس ناامنی در انسان به شدت حاکم گردد ، لذا میتوان با الهام گرفتن از

1- عنکبوت/45

2- نهج البلاغه/ خطبه 234

3- رعد/28

4- فتح/4