- حدیث مقام نورانیّت اهل البیت علیهم السلام 2
- مقدمه 19
- مقدمه ی مؤلف 21
- جلسه ی اول: اهل البیت علیهم السلام؛ اساس دین و عماد یقین 28
- اشاره 28
- ائمه علیهم السلام و شرافت حقیقی 29
- چگونگی کشف مقام حقیقت انسانیت 34
- مقام امام و فعل خیر 37
- تجسم عینی دینداری 41
- اشاره 44
- جلسه ی دوم: چگونگی رؤیت نور 44
- کمال ایمان 47
- چگونگی رؤیت نور 48
- ذات بینی 53
- جلسه ی سوم: چگونگی رؤیت حقیقت نورانی علی علیه السلام 56
- اشاره 56
- تفاوت نگاه عقلی با نگاه قلبی 59
- جمال امام علیه السلام؛ مظهر وحدانیت حق 62
- ولایت امام یا اقامه ی صلاه 67
- شرایط حمل ولایت امام 68
- جلسه ی چهارم: خصوصیات قلب ممتحن 72
- اشاره 72
- نمایش توحید 74
- خصوصیات مؤمن مُمْتَحَن 79
- مقام خلیفه اللهی ائمه علیهم السلام 82
- جلسه ی پنجم: اقامه ی صلاه؛ اقامه ی ولایت علی علیه السلام 87
- اشاره 87
- نسبت جان انسان ها با حقیقت 88
- علی علیه السلام مصداق ولایت الهی 92
- شرط پذیرش ولایت الهی 95
- اشاره 99
- جلسه ی ششم: عدم جدایی ولایت از نبوت 99
- خشوع، عامل پذیرش ولایت 101
- تناقضات 103
- اشاره 112
- جلسه ی هفتم: تقسیم نور خدا به نبوت و ولایت 112
- مقام باطنی امامت امت 114
- مقام حقیقی اهل البیت علیهم السلام 116
- جایگاه خاص اهل البیت علیهم السلام در هستی 119
- تفاوت مقام نبوت با حقیقت نوری اهل البیت علیهم السلام 121
- جایگاه تکوینی امامت مسلمین 124
- اشاره 126
- جلسه ی هشتم: ربط اعتبارات دین با حقایق 126
- یک حقیقت با دو ظهور 128
- حقیقت اعتبارات دینی 133
- جایگاه امامت مسلمین 136
- جلسه ی نهم: مقام نطق محمدی صلی الله علیه وآله و سلم و صمت علوی علیه السلام 142
- جلسه ی دهم: علی علیه السلام؛ مقام تفصیل شریعت محمّدی صلی الله علیه وآله و سلم 158
- اشاره 158
- صاحب معجزات و آیات 169
- جلسه ی یازدهم: معنی حمل نوح در کشتی توسط علی علیه السلام 179
- جلسه ی دوازدهم: علی علیه السلام مظهر ولایت حق و حضرت محمد صلی الله علیه وآله و سلم مظهر ربوبیت حق 196
- جلسه ی سیزدهم: حضور امامان در همه ی عوالم هستی 211
- اشاره 211
- اولین مخلوق 213
- اشاره 225
- جلسه ی چهاردهم: مقام علی علیه السلام از آدم تا حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف 225
- علی علیه السلام؛ مقام فعلیت ایمان 230
- جایگاه روح عظمت 232
- راه ارتباط با خدا 236
- اشاره 240
- جلسه ی پانزدهم: رابطه ی نفس امام با نور عظمت 240
- امامان و وسیع ترین حضور 241
- مقام فوق مرگ 242
- امام؛ آیتِ الله 245
- جلسه ی شانزدهم: تفاوت خدای شیعه با خدای وهابیت 254
- اشاره 254
- راه های رؤیت حق 255
- نظر به ائمه علیهم السلام از دو بُعد 263
- جلسه ی هفدهم: جایگاه امام معصوم در عقاب و ثواب بندگان 265
- اشاره 273
- جلسه ی هیجدهم: مقام قلب ممتحن 273
- راه تصدیق حقایق 276
- چگونگی امام شناسی 279
- آفات سطحی نگری در ولایت 282
- جلسه ی نوزدهم: تفاوت مقام عبودیت و مقام نوری اهل البیت علیهم السلام 286
- اشاره 286
- علم امام به عالم هستی 287
- جلسه ی بیستم: ائمه و مقام تبعیت خدا از اراده ی آن ها 298
- اشاره 298
- نهایت عبودیت 300
- ملاک های رضا و خشم خداوند 301
- اشاره 311
- جلسه ی بیست و یکم: نحوه ی وجود اسم اعظم 311
- نحوه ی حضور اسماء الهی در عالم 318
- نسبت اسم اعظم به سایر اسماء الهی 321
- اشاره 325
- جلسه ی بیست و دوم: اسم اعظم و مقام اهل البیت علیهم السلام 325
- راز تصرف ائمه علیهم السلام در عالم 333
- اشاره 336
- جلسه ی بیست و سوم: جایگاه توسل به اهل البیت علیهم السلام در هستی 336
- امام و جنبه ی کمالی اعمال 339
- جلسه ی بیست و چهارم: برکات معرفت به حقیقت نورانی ائمه علیهم السلام 346
- اشاره 346
- کمال ائمه علیهم السلام و حفظ عصمت 347
- بصیرت حقیقی 351
- منابع 358
جلسه ی شانزدهم: تفاوت خدای شیعه با خدای وهابیت
اشاره
بسم الله الرحمن الرحیم
در موضوع مقام حقیقت نور ی اهل البیت علیهم السلام عرض شد که نگاه به آن مقام یک فرهنگ و ساحت است و اگر انسان بخواهد به خوبی وارد دین بشود متوجه می شود راز تأکیدات وجود مقدس پیامبر صلی الله علیه وآله و سلم بر حبّ اهل البیت علیهم السلام برای چه بوده است، تا آن جا که قُنْدوزی از علمای اهل سنت در رابطه با سخنان رسول خدا صلی الله علیه وآله و سلم در مورد مودّت اهل البیت علیهم السلام کتاب «ینابیع الموده» را می نویسد.
در راستای این که نظر به مقام نوری اهل البیت علیهم السلام یک فرهنگ است امیرالمؤمنین علیه السلام فرمودند: «لَا تُسَمُّونَا أَرْبَاباً وَ قُولُوا فِی فَضْلِنَا مَا شِئْتُمْ» ما را رب العالمین به حساب نیاورید بعد از آن جا دارد هر کمالی را به ما نسبت بدهید. بعد هم فرمودند هر کمالی را تصور کنید و نظرتان این باشد که ما آن را داریم باز به کنه آنچه خداوند به ما داده دست نخواهید یافت: «لَنْ تَبْلُغُوا مِنْ فَضْلِنَا کُنْهَ مَا جَعَلَهُ اللَّهُ لَنَا»؛ بعد فرمودند: «وَ لا مِعشارَ