حقیقت نوری اهل البیت علیهم السلام صفحه 346

جلسه ی بیست و چهارم: برکات معرفت به حقیقت نورانی ائمه علیهم السلام

اشاره

بسم الله الرّحمن الرّحیم

همین طور که مستحضرید حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام در حدیث مبارک نورانیت بعد از آن که مطالبی را در مورد مقام اسم اعظم فرمودند در آخر حدیث می فرمایند: «وَ جَعَلَنَا مَعْصُومِینَ مُطَهَّرِینَ وَ فَضَّلَنَا عَلَی کَثِیرٍ مِنْ عِبَادِهِ الْمُؤْمِنِینَ فَنَحْنُ نَقُولُ [الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی هَدانا لِهذا وَ ما کُنَّا لِنَهْتَدِیَ لَوْ لا أَنْ هَدانَا اللَّهُ] وَ حَقَّتْ کَلِمَهُ الْعَذابِ عَلَی الْکافِرِینَ أَعْنِی الْجَاحِدِینَ بِکُلِّ مَا أَعْطَانَا اللَّهُ مِنَ الْفَضْلِ وَ الْإِحْسَانِ» خدا ما را معصوم و مطهَّر قرار داد و بر بسیاری از بندگان مؤمنش برتری داد و ما اظهار می داریم؛ «حمد خدایی را که ما را در این رابطه هدایت فرمود و اگر خداوند ما را هدایت نکرده بود ما هرگز به خودی خود هدایت نمی شدیم» و او کلمه و سنت عذاب را بر کافرین یعنی آن هایی که منکر عنایات الهی به ما هستند، قرار داد.