شفا و حاجات در پرتو کرامات: کراماتی از سیدالشهداء و باب الحوائج ابوالفضل علیه السلام و ... صفحه 102

خواهد بود.

عن الحسین(علیه السّلام):« مَن دَمَعَت عَینَاهُ فِینَا قَطرَهً بَوَّئَهُ اللهُ عَزَّوَجَلَّ الجَنَّهَ»(1)

حسین بن علی(علیهماالسّلام):« چشمان هرکس که در مصیبت های ما قطره ی اشک بریزد[ ایمان و اخلاص از شرایط آن خواهد بود] خداوند سبحان او را در بهشت جای می دهد. [ افزون بر این پاداش بزرگ، می شود انسان شِفا و حاجت نیز در آن جلسات از خداوند به واسطه ی خاندان پیامبر: بگیرد.]

شِفای پسری در عزاداری حسین مظلوم(علیه السّلام)

شهید«آیه الله دستغیب» (ره) نقل کرده است :«مرحوم حاج مولوی حسن جان قندهاری»برای من تعریف کرد که در قندهار دختر عموی مادرم به نام «عالَمتاب» که عمه ی آیه الله «حاج شیخ طاهر قندهاری» بود، زندگی می کرد.(2)

او درس نخوانده بود اما عقیده ی عجیبی داشت؛ وضو می گرفت و یک صلوات می فرستاد و دست روی خط قرآن گذاشته و آن را تلاوت می کرد! و برای هر سطری صلوات می فرستاد و آن را می خواند و این برنامه ی او ادامه داشت. آن خانم پسری داشت به نام «عبدالرئوف» که در بچگی(کودکی) روی سینه و پشت او برآمدگی(قوز) وجود داشت که خودم آن بر آمدگی را بارها دیده بودم. در چهار سالگی مادرش«عالَمتاب» در شب عاشورایی اورا با خود در حسینه ی اجدای ما که در قندهار است می برد و در عزاداری شرکت