شفا و حاجات در پرتو کرامات: کراماتی از سیدالشهداء و باب الحوائج ابوالفضل علیه السلام و ... صفحه 117

احترام امام زمان به تربت امام حسین(علیه السّلام)

« خدیجه ظهوریان» فرزند عباسعلی یکی از بانوان مؤمنه و با تقوا که حدودا نود سال از عمرش گذشته است و فعلا ده سال است که در اثر سکته از پا افتاده است و با تکیه به عصا به نماز جماعت شرکت می کند، آن بانو نقل می کند: حدود سی سال پیش مُهر تربت امام حسین(علیه السّلام) را که خودم از کربلا آورده بودم یک وقت آن مُهر کمی چِرک شده بود من آن مهر نماز را با آب روان داخل شهر مشهد مقدس آب کشیدم و در بین سطل گذاشت برگشتم، وقتی که رو به روی مسجد دوازده امامی ها رسیدم با خودم گفتم: خوب است مهر را برگردانم تا وقتی که به منزل می رسم آن طرف مهر نیز خشک شود، مهر را که برگرداندم چون یک طرف آن خیس بود کمی از خاک مهر به ناخن من چسپید، من انگشت خود را به دیوار رو بروی مسجد مالیدم و رفتم، شب در عالم رؤیا دیدم، آقای بزرگواری که به ذهنم رسید حضرت حجه بن الحسن امام زمان (عج) است، نگاه کردم دیدم سر مبارک خود را به همان جای دیوار که من از تربت امام حسین(علیه السّلام) مالیده بودم گذاشته اند و به من می فرمایند:« این جا تربت جدم حسین(علیه السّلام) را مالیده ای؟!»(1) [لذا به عظمت و قداست تربت امام حسین(علیه السّلام) که به حق خاک بهشت است باید توجه داشت وجایگاه مقدس اورا باید حفظ کرد].

تاج الواعظین در قصر بهشتی

«مرحوم مرتاضی لنگرودی»فرزند «سلطان الواعظین لنگرودی» می گفت: