شفا و حاجات در پرتو کرامات: کراماتی از سیدالشهداء و باب الحوائج ابوالفضل علیه السلام و ... صفحه 73

گفتم: این چه تسبیحی است؟ گفت:این تسبیح از تربت امام حسین(علیه السّلام) است که یکدانه ی از آن را در آب حل کردم و به تو آوردم. من به آن زن پرخاش کردم و گفتم: ای رافضه(ای شیعه) مرا با خاک قبر حسین(علیه السّلام) مداوا کرده بودی؟!

پیر زن بسیار خشمگین شد و از خانه ی ما بیرون رفت و

هنوز آن زن به خانه ی خود نرسیده بود که آن مرض برای من برگشت و گرفتار هستم و هیچ طبیبی آن را مداوا نمی تواند، نمی دانم که حال من چه خواهد شد. در همان موقع مؤذن اذان گفت؛ دیگر ندانستم که آنان به کجا رفتند.(1)

قفقاز و قسم یاد کردن به ابی الفضل(علیه السّلام)

مرحوم «سید آقا میر اسد میر بابایی» از علمای متدین و از سادات بزرگوار که بعد از انقلاب لنین ملعون، هجرت کرده بود، نقل کرده است: در قفقاز بین دونفر مسلمان اختلافی رخ داد و کار به دادگاه کشید، او را به دادگاه دست نشانده ی روسیه بردند، مدعی، ضمن محاکمه گفت: متهم باید هفت قدم به سمت قبله راه برود و به ابی الفضل العباس(علیه السّلام) قسم بخورد(قسم یاد کند)تا بپذیرم که « سخنانش از روی صداقت و راستی است و حق با او ست»؛ رئیس دادگاه مسلمان نبود و قضیه ی قسم را متوجه نشد ولی گفت:آن چه که خودشان توافق کرده اند از طرف ما بلا مانع وقابل قبول است.

آن گاه مُدَّعَی عَلَیهِ قبول کرد و َآماده ی قسم شد و رو به قبله حرکت کرد، در قدم پنجم به زمین خورد و جان داد و هلاک شد. وضع دادگاه کاملا برهم