شفا و حاجات در پرتو کرامات: کراماتی از سیدالشهداء و باب الحوائج ابوالفضل علیه السلام و ... صفحه 8

را دوست بدار و هر کس این دو را دوست بدارد، به یقین مرا دوست داشته است.»

بنابر این در باره آنان بدون تبعیض با تمام وجود باید توجه داشت و به آنان محبت ورزید و ازآنان اطاعت کرده آن ها را به مسلمانان باید معرفی کرد و هیچگاه به امام حسن(علیه السّلام) نباید کم توجهی صورت بگیرد.

حضرت زهرا: مگر حسن پسر من نیست؟!

عاشق و دلداده ای امام عصر(عج)، «واعظ شهیر مرحوم حجه الاسلام والمسلمین، شیخ احمد کافی(ره)» فرمود: یکی از منبری های مهم و متدین تهران حجه الاسلام والمسلمین «شیخ علی اکبر تُرک» بود ایشان صحبت کرد: که در ایام جوانی در تبریز منبر می رفتم و در ماه رمضان، برنامه طوری پیش آمد که تا بیست و هفتم ماه، از حضرت امام حسن مجتبی(علیه السّلام) ذکر و روضه ای نداشتم، البته کدام غرضی در کار نبود بی توجه وغافل بودم. شب بیست و هفتم در عالم رؤیا به محضر با عظمت بی بی دو جهان، حضرت فاطمه ی زهرا (علیهاالسّلام) شرفیاب شدم و به حضرتش سلام عرض کردم آن حضرت با ناراحتی جواب فرمود! من نگران شدم عرض کردم بی بی جان، مگر از من اسائه ادبی صورت گرفته است؟ که شما از من ناراحت شده باشید و این گونه جواب مرا می دهید؟! حضرت زهرا(علیهاالسّلام) فرمود: حاج شیخ! مگر حسن پسر من نیست؟ دانستم که اشکال کار کجا است؟ حضرت فرمود: چرا یادی از حسنم نمی کنی؟! حسنم غریب است، حسنم مظلوم است!(1)دربارۀ عظمت و