شفا و حاجات در پرتو کرامات: کراماتی از سیدالشهداء و باب الحوائج ابوالفضل علیه السلام و ... صفحه 99

چشم من روشن شد از گرد حرم

لطف مولایم حسین شد یاورم.

شفای فلج در مسیر کربلا

حضرت حجه الاسلام و المسلمین «شیخ ابو جعفر نیشابوری» فرمود: یک سال با جمعی از دوستان برای زیارت حضرت امام حسین از شهر و دیار مان بیرون شدیم و به طرف کربلا رفتیم وقتی که به دوفرسخی شهر کربلا رسیدیم یکی از همراهان من ناگهان بدنش خشک و کم کم فلج شد و همانند یک قطعه ای گوشت گردید! او با کمال ناراحتی و نگرانی به ما التماس می کرد که مرا با خود کربلا ببرید تا امام حسین(علیه السّلام) مرا شِفا بدهد...

یکی از رفقا از او مراقبت و پرستاری می کرد، چون او نمی توانست خود را بالای حیوان نگهدارد لذا به مشکلات زیاد او را روی حیوان قرار داد تا به کربلا رسیدیم، آن گاه او را داخل پارچه ی گذاشتند و دو نفر از دوطرف پارچه گرفته بودند تا آن که وارد حرم مطهر امام حسین(علیه السّلام) شدیم او با گریه و ناله و زاری دعا می کرد و خدای بزرگ را به حق امام حسین(علیه السّلام) قسم می داد که او را شِفا دهد تا آن دو نفر پارچه را به زمین گذاشتند آن مرد نشست سپس از جای خود بلند شد و راه رفت آن چنان که گویی از بند رهایی و نجات یافته است، مثل آن که اصلا مریض نبوده است.(1)