- مقدّمهﯼ مؤلّف 1
- مقدّ مه 3
- اشاره 3
- اشاره 7
- شناختی اجمالی 7
- غیبت امام زمان عجّل اللّه فر جه ا لشریف 10
- ظهور امام زما ن عجّل اللّه فر جه ا لشریف 15
- قیام امام زمان عجّل اللّه فر جه ا لشریف 18
- نقش امام زمان عجّل اللّه فر جه ا لشریف درعالم 22
- بخش اوّل: گذشتهﯼ من 29
- اشاره 29
- مقدّمه 30
- هدف از خلقت من 31
- فصل اوّل: خلقت رو ح من 34
- فصل دوّم: امتحانات من در عوالم گذشته 36
- فصل سوّم: ولادت من 40
- فصل چهار م: دورا ن کودکی من 44
- بخش دوّم : حال من 46
- اشاره 46
- فصل اوّل: رزق و روزی من 47
- فصل دوّم: مقدّرات من 53
- فصل سوّم: اعمال من 59
- فصل چهار م: معاصی و گناها ن من 63
- فصل پنجم: دعاها، حوائج و نیاز های من 66
- فصل ششم: ابلیس و هوای نفس من 78
- فصل هفتم: حادثه ها، گرفتار ی ها، بلاها و بیماری های من 84
- فصل هشتم: هدایت من 86
- فصل نهم: آرامش و طمأ نینه ء من 101
- فصل د هم: دین من 104
- فصل یازد هم: قر آن من 122
- فصل دوازد هم: علم و دا نش من 128
- بخش سوّم: آیندهﻯ من 134
- اشاره 134
- فصل اوّل: قبر، برزخ و قیامت من 135
- گفتار آخر 148
- اشاره 148
- فصل اوّل: انتظار 149
- فصل دوّم: لحظه شماری تا ظهور 153
- اشعار 156
- متن های عربی 163
- فهرست آیات 204
- فهرست منابع 205
- لیست بعضی از کتابهای مرجع و مفید تألیف شده 212
فصل یازد هم: قر آن من
آنچه لازم است در این رابطه بدانیم، آن است که:
اوّلاً: حقیقت قرآن چیزی نیست جز وجود نازنین امام زمان (علیه السلام)؛ بنابراین ظاهر قرآن که متشکّل از آیات متعدّد کوچک و بزرگ است، آینهﯼ تمام نمای این حقیقت بوده، و در قرآن مجید، آیه ای که بی ارتباط با ایشان باشد وجود ندارد. (1)
ثانیاً: قرآن کلام نورانی و بی نقص الهی است که در حجاب الفاظ مخفی شده و جز امام زمان (علیه السلام) کسی از پشت این حجاب با خبر نیست. (2)
ثالثاً: قرآن همیشه صامت بوده، هست و هرگز به سخن در نخواهد آمد و جز امام زمان (علیه السلام)، ناطق و سخنگوئی ندارد؛ بنابراین امام عصر (علیه السلام)، قرآن ناطقی است که به امر الهی تکلّم می کند. (3)
1- حدیث1: امیر المؤمنین (علیه السلام) در یکی از خطبه های خویش فرمودند: من آن کتابی هستم که بر او نقش بسته شده است. (مشارق انوار الیقین: ص:269) حدیث2: در روایتی آمده است: زمانی که اهل شام، قرآن را بر سر نیزه ها نموده و آن را به عنوان قاضی و حاکم بین خود و امیر المؤمنین (علیه السلام) معرفّی نمودند، حضرت فرمودند: من قرآن ناطق و سخنگو هستم. (اِحقاق الحقّ: ج: 7 ص:595)
2- حدیث1: امام باقر (علیه السلام) فرمودند: خداوند در قرآن مَثَلهائی برای مردم زده است و در این مَثَلها پیامبر، خویش را مورد خطاب قرار داده است، و تنها ما از آن آگاهیم و غیر ما از آن بی خبراند. (تفسیر قمّی: ج: 2 ص:425) حدیث2: امام صادق (علیه السلام) فرمودند: به خدا قسم، تمام علم قرآن در نزد ماست. (بصائر الدّرجات: ص:232ح 2)
3- حدیث: امیر المؤمنین (علیه السلام) فرمودند: این قرآنی که با این خط بین دو جلد می باشد هرگز به هیچ زبانی سخن نمی گوید، و چاره ای جز مراجعه به مترجم آن نیست، و برای ترجمه باید به اهل آن مراجعه شود، وآن زمانیکه در جنگ صفیّن گفته شد قرآن حاکم و قاضی باشد ما از آن گریزان نبودیم چرا که خداوند می فرماید: «اگر با یکدیگر منازعه و دعوا نمودید به کتاب خدا و رسول او مراجعه نمائید» پس ما نیز آمادگی مراجعه به کتاب خدا و سنّت پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) را داریم به شرط آنکه تفسیر به رأی نشود و اهلش آنطور که هست آن را تفسیر نمایند. (نهج البلاغه: ج: 2 ص:5)