نقش امام زمان (عج) در زندگی من صفحه 149

فصل اوّل: انتظار

انتظار از وظایف بسیار مهم، سودمند و افضل اعمال در عصر غیبت امام زمان (علیه السلام) می باشد، (1) که یکی از بهترین راههای اظهار آن، دعا نمودن برای سلامتی و ظهور آن حضرت است؛ بنابراین با دعای زیاد برای امام عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف)، می توانیم روحیهﯼ انتظار را در خود افزایش دهیم.

یکی دیگر از خواصّ مهم انتظار، توجّه و اُنس به آن حضرت می باشد، چرا که شخص منتظر برای تحقّق انتظار باید به منتظَر توجّه نموده و به یاد او باشد. شخص منتظر از جایگاه ویژه ای برخوردار بوده و به درجات عالیه ای دست می یابد، و باید مراقب باشد و سعی کند تا همیشه دامنش پاک بوده و آمادهﯼ ملاقات با یار باشد تا اگر حیات او در حال انتظار به سر رسید منتظَر او را آنطور که شایسته است ببیند.

و امّا آنچه به عنوان یک منتظر باید بدانیم آن است که:

1- همیشه تسلیم محض ارادهﯼ حق تعالی بوده و اگر او قصد تأخیر فرج امام زمان (علیه السلام) را دارد و فرجش را به تأخیر انداخته است، چون و چرا نکنیم و در عین حالی که برای فرج آن حضرت دعا می کنیم راضی به رضای الهی بوده و حرفی در مقابل خداوند بر زبان جاری ننمائیم. (2)
1- حدیث1: پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند: انتظارِ فرج، برترین عبادت است. (کمال الدین: ص:287 ح: 6) حدیث2: امام باقر (علیه السلام) فرمودند: برترین و با فضیلت ترین اعمال شیعیان ما انتظار فرج است. (کمال الدین: ص:377 ح: 1)
2- حدیث: در دعای زمان غیبت امام زمان (علیه السلام) می خوانیم: و مرا از آنچه که خلق را بدان امتحان می کنی سلامت بدار، و مرا در اطاعت ولیّ امرت استوار گردان، همان ولیّ امری که او را از چشمان خلایق مستور ساختی و به اذن تو از مردمان غایب گردید، و تنها امر تو را انتظار می برد، و تو آن زمانی را که صلاحِ امر ولیّت در آن است بی تعلّم می دانی و به ظهور او فرمان می دهی و او را آشکار می سازی، پس مرا بر آن شکیبا ساز که تعجیلِِ آنچه را که به تأخیر انداخته ای نخواهم و تأخیر آنچه را که معجّل ساخته ای نطلبم؛ و از مستورت پرده برداری، و از مکتومت تفحّص، و در تدبیرت منازعه ننمایم و چون و چرا نکنم، و نگویم چرا ولیّ امرت ظهور نمی کند در حالی که زمین از ظلم وجور آکنده است. و همه اُمورم را به تو واگذار می کنم. (کمال الدین: ص:512 ح: 43)
2- طولانی شدن زمان غیبت، نباید موجب دست کشیدن از انتظار، دعا، توجّه، ایمان، و صلوات بر آن حضرت شود؛ بلکه باید روز به روز بر ایمان و یقین منتظر افزوده شده و آمادگی وی برای آمدن آن حضرت بیشتر شود. (1)