- مقدّمهﯼ مؤلّف 1
- مقدّ مه 3
- اشاره 3
- اشاره 7
- شناختی اجمالی 7
- غیبت امام زمان عجّل اللّه فر جه ا لشریف 10
- ظهور امام زما ن عجّل اللّه فر جه ا لشریف 15
- قیام امام زمان عجّل اللّه فر جه ا لشریف 18
- نقش امام زمان عجّل اللّه فر جه ا لشریف درعالم 22
- بخش اوّل: گذشتهﯼ من 29
- اشاره 29
- مقدّمه 30
- هدف از خلقت من 31
- فصل اوّل: خلقت رو ح من 34
- فصل دوّم: امتحانات من در عوالم گذشته 36
- فصل سوّم: ولادت من 40
- فصل چهار م: دورا ن کودکی من 44
- بخش دوّم : حال من 46
- اشاره 46
- فصل اوّل: رزق و روزی من 47
- فصل دوّم: مقدّرات من 53
- فصل سوّم: اعمال من 59
- فصل چهار م: معاصی و گناها ن من 63
- فصل پنجم: دعاها، حوائج و نیاز های من 66
- فصل ششم: ابلیس و هوای نفس من 78
- فصل هفتم: حادثه ها، گرفتار ی ها، بلاها و بیماری های من 84
- فصل هشتم: هدایت من 86
- فصل نهم: آرامش و طمأ نینه ء من 101
- فصل د هم: دین من 104
- فصل یازد هم: قر آن من 122
- فصل دوازد هم: علم و دا نش من 128
- بخش سوّم: آیندهﻯ من 134
- اشاره 134
- فصل اوّل: قبر، برزخ و قیامت من 135
- گفتار آخر 148
- اشاره 148
- فصل اوّل: انتظار 149
- فصل دوّم: لحظه شماری تا ظهور 153
- اشعار 156
- متن های عربی 163
- فهرست آیات 204
- فهرست منابع 205
- لیست بعضی از کتابهای مرجع و مفید تألیف شده 212
ظهور امام زما ن عجّل اللّه فر جه ا لشریف
و امّا ظهور ایشان - که مسأله ای روشن و واضح است و جزء قطعیّات به شمار می رود - امری است الهی، و بر خلاف پندار بعضی که می گویند ظهور آن خورشید پُشت ابر، بستگی به شرایط زمان و مکان، پُر شدن جهان از ظلم و جور و غیره دارد، کاملاً اشتباه بوده و هیچگونه ارتباطی به این مسائل ندارد.
بلکه ظهور آن حضرت تنها به موجب امری است که وابسته به ارادهﯼ حق تعالی بوده، و تنها یک مجری دارد که آن هم وجود نازنین امام عصر (علیه السلام) می باشد؛ و به عبارت دیگر، امام زمان (علیه السلام) مأمور اجرای اوامر پروردگار عالم هستند، و بدون اذن و ارادهﯼ او چیزی نگفته و به کاری دست نمی زنند، (1) بنابراین شرایط زمان و مکان تأثیری در ارادهﯼ حق تعالی و مأموریّت آن حضرت ندارد.
و البتّه این مطلب منافاتی با تحقّق شرایطی خاصّ همچون حضور 313 نفر از اصحاب در شب و روز ظهور، (2) و ایجاد یک سری زمینه ها در خارج
1- حدیث1: در یکی از زیارات امام زمان( می خوانیم: اوست دعوت کننده به راه تو و منتظرِ اذن تو برای خروج. (بحار الأنوار: ج: 99 ص:101) حدیث2: در زیارت جامعهﯼ کبیره می خوانیم: سلام بر دعوت کنندگان به سوی خداوند و راهنمایان به سوی رضای او، و ظاهر کنندگانِ امر و نهیش، سلام بر بندگان بزرگوار او که در گفتار از او سبقت نگرفته و به امر او عمل می نمایند، آنها مطیع پروردگار، قیام کنندهﯼ به امر او، عمل کنندهﯼ به اراده و امر او، هدایت کنندهﯼ به راه او، و حکم کننده بر اساس گفتار او می باشند. (من لا یحضره الفقیه: ج: 2 ص:609) حدیث3: امام باقر (علیه السلام) فرمودند: ما اهل بیت به اذن خداوند آنچه را که بخواهیم انجام می دهیم، و غیر از آنچه که خدا بخواهد نمی خواهیم. (هدایت کبری: ص:230)
2- حدیث: امام جعفر صادق (علیه السلام) فرمودند: هنگامی که به امام اذن داده شد خدا را به نام عبرانی اش می خواند، پس سیصد و سیزده نفر از یاران او همچون تکّه های اَبر در ماه پائیز به دور او جمع شده و مهیّای یاری او می شوند. و آنان پرچمدارانی هستند که بعضی از آنان شبانگاه بستر خود را رها نموده و بامداد در مکّه حاضر می شوند، و بعضی از آنان نیز در بین روز سوار بر اَبر گشته و به ایشان ملحق می گردند. (غیبت نعمانی: ص:326 ح: 3)