تحلیلی از زندگی امام حسین علیه السلام صفحه 106

آری!! کرامات آن راهبر بزرگوار نشان از امامت، عظمت شأن و علو درجه نزد ایزد متعال دارد که آن نیز حکایت از ابهت و هیبت بزرگ مردی است که قیام او در تاریخ همانند نداشته است.

مرده زنده کردن

شخصی می گوید: ما در نزد امام حسین عَلَیهِ السّلام بودیم، جوانی اشک ریزان وارد شد.

امام عَلَیهِ السّلام از او پرسید: چرا گریه می کنی؟

جواب داد: مادرم بدون اینکه وصیت کند از دنیا رفت. وی ثروت داشت و سفارش کرده بود کسی را از حال او باخبر نکنم.

امام حسین عَلَیهِ السّلام فرمود: برخیزید نزد آن زن برویم. ما با آن بزرگوار به درب منزلی که جنازه آن زن در آنجا بود رفتیم.

حضرت به آن خانه توجه کرد و دعا نمود و از خداوند خواست آن زن زنده شود تا وصیت هایش را بکند. فرزند ناگاه آن زن برخواست، نشست و شهادت به یگانگی خدا داد، آن وقت تا به امام حسین عَلَیهِ السّلام عرض کرد:

داخل خانه شوید و هر دستوری نسبت به من دارید بفرمایید. حضرت وارد خانه شد و نشست و به آن زن فرمود: وصیت کن! خدا تو را رحمت کند.

زن گفت: یابن رسول الله! من فلان مقدار در فلان جا دارم، یک سوم آن را در اختیار تو می گذارم که به دوستانت بدهید و دو سوم آن را به این پسرم میدهم، اگر شما او را از دوستان خود بدانی و اگر از دشمنان شما باشد، آن دو سوم نیز در اختیار شما است هر طور می خواهید خرج نمائید زیرا دشمنان حقی در اموال مومنان ندارند.