تحلیلی از زندگی امام حسین علیه السلام صفحه 153

پس هدف از عزاداری در جائی هم این است که دشمن نتواند مقاصد خویش را تامین کند و به آنچه در سر دارد دست یابد.

امام صادق عَلَیهِ السّلام با بیان سوگواری نکردن بر حسین نشانگر روی گردانی از اهداف بلند و آرمان جاودانه اوست و این ستم بزرگی در حق امام حسین می باشد، تفهیم کرده اند. اگر در سوگواری و اقامه عزای حسینی اهداف بلند و آرمان های حضرتش دنبال نگردد، نه تنها نشانه ارادتمندی و اخلاص به ساحت ملائک پاسبان ابا عبدالله الحسین دیده نمی شود، بلکه ستم در حق اوست که برای اهداف رسالت و امامت به شهادت رسید.

در این صورت عزاداری در عشق ورزی و ابراز علاقه مندی و بر سر و سینه زدن، لعن و نفرین زبانی خلاصه نمی شود بلکه به هنگام ضرورت هر نوع دفاعی از حریم وطن عزاداری و سوگواری حسین بن علی می باید در صحنه حضور داشت با قلم و قدم، درم و دم به بیرون راندن دشمن از شئون زندگی پرداخت.(1)

عزاداری برای اسلام همانند شهادت است

نقش حساس عزاداری اباعبدالله الحسین عَلَیهِ السّلام را باید از پیامی که در شهادتگاه حضرت، توسط امام سجاد به شیعیان دادند درک کرد؛ در همان لحظات که امام حسین با صدای بلند خطاب به بازماندگان کربلا می فرمود: علی بن الحسین بعد از من بر شما امام است، به او نیز می فرماید: «ای فرزندم! سلام مرا به شیعیانم برسان و به آنها بگو، پدرم غریبانه جان داد، بر او ندبه نمائید و شهید از دنیا رفت. بر او گریه کنید.(2)