تحلیلی از زندگی امام حسین علیه السلام صفحه 164

لباس مشکین در عزاداری امامان نور عَلَیهِم السّلام، خصوصا سالار شهیدان ،جسمی تیره، ولی جانی روشن دارد. در ظاهر سیاه است ولی در باطن سپید(1) و چه خوش گفته است شیخ محمود شبستری در گلشن راز:

سیاهی گر بدانی نور ذات است

به تاریکی درون، آب حیات است

چه می گویم، که هست این نکته باریک

شب روشن میان روز تاریک(2)

این رسم از اسلام آغاز شده و به دیگر ملل و غیر مسلمین نیز سرایت کرده و فقط مخصوص مسلمانان نیست. و در میان روسها و آلمان ها نیز وقتی مصیبتی وارد می شود اعم از غرق شدن کشتی و به وقوع پیوستن زلزله، پرچم های مشکی علم می کنند که نشانه عزا برای از دست رفتگانشان است و آنها هنگام از دست دادن دوستان و نزدیکان نیز بر لباسشان ربان مشکی می زنند. امام حسین و شیعیان نیز با ارث بردن از گذشتگان که در مصیبت پیامبر صَلَّی اللَّهُ عَلَیهِ وَ آلِه و اهل بیت عَلَیهِم السّلام ایشان اینم لباس مشکی به تن می کردند، در موقع شهادت ائمه اطهار عَلَیهِم السّلام و خصوصأ سید الشهداء عَلَیهِ السّلام لباس مشکی به تن می کنند و دیوارها را سیاه پوش می نمایند که این خود موجب فراهم آمدن فضایی محزون در شهر و جامعه می گردد و همچنین موجب آگاهی مردم و در نهایت زنده نگهداشتن قیام و پیام حضرت سیدالشهداء عَلَیهِ السّلام می گردد.(3)

1- نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری، حیات فرات، نشر: دفتر نشر معارف، چاپ: دوم، ص 86
2- گلشن راز، برگرفته از حیات فرات، ص 88
3- شیرازی، حسن، شعائر حسینی، نشر: جمهوری، چاپ اول، ص 95 و 96