ولادت بانوی آفتاب
شهر مدینه چشم به راه تولّد کودکی از خاندان پاک پیامبر صلی الله علیه و آله بود.خانه ی امام کاظم(علیه السلام) حال و هوای دیگری داشت. نجمه همسر آن بزرگوار به امید تولّد فرزند روز را به شب و شب را به روز می رساند.
شور و شادی در خانه ی امام موسی بن جعفر(علیه السلام) موج می زد. سرانجام انتظارها سرآمد و در اول ذی القعده سال 173ه- .ق خداوند دختری به امام هفتم حضرت امام کاظم(علیه السلام) بخشید و نوزادی نورانی و خوش سیما در خانه ی با صفای امام، چشم به جهان گشود. دل همه ی اهل خانه از تولّد فرزند جدید غرق شادی شد.پس از امام، شاید کسی به اندازه ی نجمه همسر حضرت خوشحال نبود.
زیرا پس از 25 سال این دومین فرزندی بود که دست لطف پروردگار به نجمه عنایت می فرمود. امام کاظم(علیه السلام) به خاطر عشق و علاقه ی خاصّی که به حضرت زهرا(علیها السلام) داشت، نام دختر تازه به دنیا آمده ی خود را «فاطمه» نهاد. پاک سرشتی و پرهیزگاری او به اندازه ای بود که پس از مدّتی «معصومه» نامیده شد. چون مانند پدر گرامی اش از گناه
و بدی دور بود.