- مقدمه ناشر 1
- 2 - شناخت آرمان های اسلامی 5
- 3 - ایجاد روحیّه امید در سطح جامعه 8
- اشاره 8
- ضرورت امید 9
- امید به آینده ای درخشان با عقیده مهدویت 12
- اقسام امید 12
- توضیح 12
- الف - فرهنگ عاشورا 13
- ب - انتظار سبز 16
- 4 - هر زمان احتمال فرج است 20
- 6 - ضرورت معرفت امام زمان علیه السلام 22
- 7 - تقریب بین مذاهب و ادیان 23
- 8 - طولانی بودن مدت حکومت حضرت مهدی علیه السلام 23
- اشاره 30
- مورد اوّل: اتفاق بر اصل قضیه 32
- موارد اتفاق 32
- اشاره 32
- مورد دوّم: اتفاق بر وجوب اعتقاد به امر مهدی علیه السلام 38
- مورد سوّم: اتفاق بر فراگیر بودن دعوت و حکومت او 43
- مورد چهارم: اتفاق براین که مهدی علیه السلام از اهل بیت پیامبرصلی الله علیه وآله است 45
- مورد پنجم: اتفاق بر این که لقب او «مهدی» است 46
- مورد ششم: اتفاق در برخی از اوصاف شخصی آن حضرت علیه السلام 47
- مورد هفتم: اتفاق بر برخی از علائم ظهور 48
- مورد هشتم: اتفاق بر اقتدای حضرت عیسی علیه السلام به آن حضرت علیه السلام 51
- مورد نهم: اتفاق بر اصلاح امر او در یک شب 53
- مورد دهم: اتفاق بر بیعت کردن با او بین رکن و مقام 54
- مورد یازدهم: اتفاق بر این که عالم را پر از عدل و داد می کند 55
- مورد دوازدهم: اتفاق بر توسعه اقتصادی در عصر ظهور 57
- مهدویت و مؤلفان فریقین 59
الْمُشْرِکُونَ»؛(1) «او کسی است که پیامبرش را با هدایت و دین درست، فرستاد تا آن را بر هر چه دین است پیروز گرداند، هر چند مشرکان خوش نداشته باشند».
3 - ایجاد روحیّه امید در سطح جامعه
اشاره
امید و آرزو از ویژگی های انسان است که در زمره فطریات بشر قرار دارد، زیرا هر دو نگاهی به آینده دارند و هنوز ثابت نشده که در میان جانداران، جانداری آینده نگر باشد. هم چنین دانسته نشده جانورانی که لانه می سازند و یا خوراک می اندوزند، این کار را از روی دانش و بینش انجام دهند، یا آن که خودشان بدانند چه می کنند. از این روی می توان گفت لانه سازی و خوراک اندوزی جانوران از روی غریزه است، پس امید و آرزو و آینده نگری از ویژگی های انسان است و بس.
امید و آرزو هر دو نمایانگر خواسته های بشر بوده و هر دو پیک سعادت و نوید خوشبختی اویند.
تفاوت امید و آرزو در این است که امید همراه عقل بشر است و خواسته اش خردمندانه و امکان پذیر بوده و به محال تعلّق نمی پذیرد، اما آرزو چنین نیست و گاهی با عقل هماهنگ و زمانی ناهماهنگ است و به محال ها تعلّق می گیرد و تقاضای هست شدنِ نشدنی ها را دارد.
آرزومند می نشیند و انتظار رسیدن به آرزویش را دارد و هرگز گامی به سوی مقصد بر نمی دارد، ولی امیدوار چنین نیست؛ در پی امیدش می رود و هر