مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف تجسم امید و نجات صفحه 141

خداوند تضرّع کنند و این تضرّع مایه نجات آنان گردد».

و در آیه دیگری می فرماید:

«أَخَذْناهُمْ بِالْعَذابِ لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُونَ»(1)

«آنان را به عذاب گرفتیم تا شاید به سوی خدا باز گردند».

آری! شاید این شباهت در غیبت، به مانند سنّتی که در قوم یونس علیه السلام گذشت و ناباوران با مشاهده عذاب تضرّع نموده و بازگشتند، درباره اُمّت های عصر غیبت نیز جاری باشد. با این تفاوت که آن منجی و موعود برای اُمّت خویش درخواست عذابی نکرده و خود منتظِر است. چنان که در روایت چنین آمده است:

«و هو المنتظر غیر أنّ اللَّه تعالی یحبّ ان یمتحن الشیعه . . .».(2)

«او نیز منتظر (امر الهی) است امّا اراده خداوند بر امتحان پیروان قرار گرفته است».

6 - رازی پنهان

آخرین علّتی که برای غیبت در روایات از آن صحبت شده است؛ رازی سر به مهر است که بر اساس حکمت خداوند توجیه می شود؛ زیرا خداوند - در تفکّر توحیدی - حکمتی عظیم و ناگشودنی دارد که تا نخواهد، آن راز آشکار نخواهد شد.