مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف تجسم امید و نجات صفحه 246

در اینجا به توانستن آدمی به عنوان سرمایه ای برای تحرّک نگریسته می شود، و این است که مستضعف تا زمانی بر فرد اطلاق می شود که حجّت و دلیل به او نرسیده و حرف مخالف را نشنیده باشد. «فاذا عرف الاختلاف فلیس بضعیف».(1)

2 - محو کفر و شکوفایی باور

انسان با فطرتی باورمند، پا به جهان هستی می گذارد(2). ایمان، زینت قلب انسان است.(3) و آدمی می بایست این ساختار را بارور کرده و به ثبات برساند. ورع، (دوری از زمینه های گناه) این ثبات را هدیه می کرد، اما طمع، او را به چشم پوشی از حقیقت کشاند.(4) و چنین شد که به جای گسترش نقطه سفید ایمان، هر گناهی او را به سیاهی کشاند، و بخشی از باور را از او جدا کرد.(5)

این عوامل، در پنج مورد خلاصه شده اند: کفر، شرک، گمراهی، عصیان و انجام گناهان کبیره.(6)

اینک قائم آل محمّدعلیه السلام که با حضور خویش - حجّت را بر انسان

1- 514. تفسیر نمونه، ج 4، ص 88، به نقل از نور الثقلین، ج 1.
2- 515. سوره حجرات، آیه 7.
3- 516. سوره حجرات، آیه، 7.
4- 517. از امام صادق علیه السلام سؤال شد: چه چیزی به ایمان ثبات می دهد؟ فرمود: ورع، و آنچه از ایمان خارج می کند طمع است. (میزان الحکمه، ج 1، ص 321، به نقل از بحار الانوار، ج 70، ص 304.
5- 518. همان، ص 325 به قنل از تحف العقول، ص 242.
6- 519. همان، ص 325، به نقل از تحف العقول، ص 242.