آداب معاشرت از دیدگاه معصومین علیهم السلام صفحه 131

1- من لا یحضره الفقیه، ج 2، ص 359.

2- من لا یحضره الفقیه، ج 2، ص 119؛ نهج البلاغه، بخش دوم، ص 237.

3- خصال صدوق، ج 1، ص 11.

4- ثواب الاعمال، ص 99.

زشت و بی فایده باز دارید(1).

19- پیغمبر فرمود: در غیر ذکر خدا زیاد سخن نگویید زیرا سخن گفتن زیاد در غیر ذکر خدا قساوت قلب می آورد و دورترین مردم از خدا کسانی هستند که قساوت قلب دارند(2).

20- امام صادق به یارانش فرمود: کلامی را از من بشنوید که از پول پس انداز شده برایتان بهتر است: هیچ کدام از شما سخنی را که سودمند نیست نگویید و سخنی را که سود دارد زیادی اش را ترک کنید و به در موقعیت مناسب بگویید. ای بسا گوینده ای که با گفتار بی مورد خویشتن را به اشتباه انداخته است. هیچ یک از شما نباید با بردبار و احمق مجادله کند، زیرا هر که با بردبار مجادله نماید محکوم می شود و هر که با سفیه مجادله کند خوار و زبون شود. برادرانتان را در غیابشان بهتر از آنچه که می خواهید آنان شما را در غیاب یاد نمایند یاد کنید. اعمالتان را مانند کسی انجام دهید که از پاداش کار نیک و عذاب گناهان آگاه است(3).

21- امام صادق از پدرانش نقل کرده است که علی فرمود: سه چیز باعث نجات است: 1) نگهداری زبان 2) گریه بر گناهان 3) توسعه دادن زندگی اهل و عیال(4).

22- فُضَیل بن یسار گوید: امام باقر فرمود: ای فضیل، به دوستان ما سلام برسان و به آنان بگو که من چنین می گویم: من از آنان به هیچ چیز مثل تقوا برای خدا بی نیاز نمی شوم. زبان هایتان را حفظ کنید، دست هاتان را «از کارهای بد» باز دارید، نماز خواندن