آداب معاشرت از دیدگاه معصومین علیهم السلام صفحه 147

1- بحارالانوار، ج 74، ص 236.

2- قرب الاسناد، ص 34.

گردی، چون اجر عالم بیش تر است از کسانی که روزها روزه دارند و شب ها به عبادت برپا ایستند و در راه خدا جهاد کنند(1).

2- علی فرمود: از جمله حقوق عالم است که زیاد از او سؤال نکنی و در پاسخ بر او پیشی نگیری. چون رو گرداند اصرار نورزی و چون خسته شد برای پاسخ گرفتن از جامه اش نگیری. با دست و چشم به او اشاره نکنی. در مجلس با او در گوشی صحبت نکنی. از عیوب او جستجو نکنی و نگویی که فلانی بر خلاف گفتار شما این طور گفته. راز او را آشکار نکنی. پیش او از کسی غیبت نکنی. در غیاب و حضور احترام او را نگه داری. چون به مجلس وارد شدی به همه سلام کن و به وی جداگانه سلام کن. موقع نشستن در پیش رویش بنشین. اگر نیازمند شد در برآوردن حاجتش از دیگران سبقت بگیر و از بسیار نشستن با او خسته مشو، زیرا دانشمند همانند درخت خرماست؛ منتظر باش تا به موقع از میوه دانش او بهره مند گردی. عالم به منزله کسی است که روز

روزهدار باشد و شب به عبادت قیام نماید و در راه خدا جهاد کند. اگر عالمی بمیرد، در اسلام شکافی پدید آید که تا روز قیامت مسدود نمی گردد. دانشجوی علوم دینی را هفتار هزار فرشته از فرشتگان مقرّب عالِم بالا بدرقه می کنند(2).

125 - استحباب لطف و محبّت به یکدیگر و به دیدار هم رفتن

1- شعیب عَقَرْقُوفی گوید: از امام صادق شنیدم که به یارانش می فرمود: از خدا پروا کنید. برادرانی خوش رفتار باشید. در راه خدا با یکدیگر دوستی ورزید، و رابطه داشته باشید. به ملاقات یکدیگر بروید و در باره امر (ولایت) با هم مذاکره کنید و آن را