آداب معاشرت از دیدگاه معصومین علیهم السلام صفحه 158

1- )مَا یَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلا لَدَیْهِ رَقِیبٌ عَتِیدٌ( ، ق / 18.

2- اصول کافی، ص 400.

3- اصول کافی، ص 479.

4- اصول کافی، ص 475.

غیبت او کند ملعون است ملعون، ملعون(1).

132 - استحباب معانقه با مؤمن و همراهی و مذاکره با او

1- امام باقر و امام صادق فرمودند: هر مؤمنی که برای دیدن برادرش بیرون رود و حقّ او را بشناسد، در برابر هر قدمی که بردارد خدا حسنه ای به او دهد، گناهی را از وی بزداید و یک درجه او را بالا برد. چون درِ خانه اش را بکوبد، درهای آسمان برایش باز شود و چون با هم دیدار و مصافحه و معانقه نمایند، خداوند به آنان توجّه فرماید و به وجود آنان نزد فرشتگانش فخر کند و فرماید: بندگانم را بنگرید برای من یکدیگر را ملاقات نمودند و با هم دوستی کردند و بر من سزاست که پس از این دیدار و زیارت دیگر آن ها را با آتش عذاب نکنم(2).

2- امام صادق فرمود: چون دو مؤمن با یکدیگر معانقه کنند، رحمت خدا آن ها را فرا گیرد و چون یکدیگر را در آغوش کشند و از آن کار جز رضای خدا نخواهند و غرض دنیوی نداشته باشند به آن ها گفته شود، شما آمرزیده شدید عمل را از سر بگیرید (یعنی گناهان سابق شما از بین رفت) و چون برای مذاکره با هم روبرو شوند،

برخی از فرشتگان به برخی دیگر گویند، از این ها دور شوید، شاید رازی دارند که خدا برای آن ها پوشیده نگه داشته است(3).

3- اسحاق بن عمّار گوید: امام صادق به او فرمود: ای اسحاق از دیدار برادرانت خسته نشو، زیرا هرگاه مؤمن به دیدار برادر مؤمنش برود و به او خوش آمد بگوید خداوند تا روز قیامت برای او مرحبا می نویسد و چون با او مصافحه کند خداوند