آداب معاشرت از دیدگاه معصومین علیهم السلام صفحه 199

1- تفسیر عیاشی، مخطوط.

2- اصول کافی، ص 473.

3- اصول کافی، ص 473؛ محاسن برقیع ص 102؛ من لا یحضره الفقیه، ج 2، ص 360.

4- اصول کافی، ص 473؛ محاسن برقی، ص 102؛ من لا یحضره الفقیه، ج 2، ص 360.

5- اصول کافی، ص 473.

قیامت او را عفو فرماید، و هر که خشم خود را از مردم منع کند و جلو خشم خود را بگیرد خداوند عذاب روز رستاخیز را از او باز دارد(1).

160 - تحریم بدنام کردن مؤمن و سوء نیت داشتن به او

1- امام باقر فرمود: مرد هرگز به کفر مرد دیگر گواهی نمی دهد (بگوید تو کافری یا ای کافر) جز این که به یکی از آن دو برگردد. اگر بر کفر کافری گواهی دهد راست

گفته است و اگر کفر را به مؤمنی نسبت دهد به خود وی باز می گردد. بنابراین از طعنه زدن به مؤمنان بپرهیزید(2).

2- ابو حمزه گوید: از امام صادق شنیدم که می فرمود: هرگاه مردی به برادر مؤمنش بگوید اف (وای بر تو) از پیوند (دینی) با او خارج می شود و چون به او بگوید تو دشمن منی یکی از آن ها کافر شوند. خداوند از مؤمنی که نسبت به برادر مؤمنش نیّت بد در دل دارد هیچ عملی را نمی پذیرد(3).

3- امام باقر فرمود: هر کس رودرروی مؤمن به او طعن زند (او را بدنام کند) با بدترین مرگ ها خواهد مرد و سزاوار است که به خیر و سعادت باز نگردد(4).

4- امام صادق فرمود: خداوند مؤمنان را از پرتو عظمت و شکوه و بزرگواری خویش آفریده و هر که آنان را طعنه زند و یا عقیده شان را مردو شمرد بی شکّ خدا را ردّ کرده و چنین از فضل الهی بی بهره می باشد و این کار یکی از دام های شیطان است(5).