آداب معاشرت از دیدگاه معصومین علیهم السلام صفحه 200

1- الزهدع ص 6، ح 9.

2- اصول کافی، ص 473 (باب سب مؤمن)؛ عقاب الاعمال، ص 40.

3- اصول کافی، ص 474؛ محاسن برقی، ص 99.

4- اصول کافی، ص 474؛ عقاب الاعمال، ص 23.

5- عقاب الاعمال، ص 23؛ محاسن برقی، ص 100.

5- امام صادق فرمود که پیغمبر فرموده است: خدای عزّوجلّ مؤمن را از عظمت جلال و قدرت خویش آفریده، بنابراین هر که مؤمنی را طعن زند و یا سخن او را مردود شمرد، بی شک خدا را ردّ کرده است(1).

161 - تحریم لعن کردن کسی که نباید او را لعن کرد

1- امام صادق فرمود: هنگامی که لعن از دهن گوینده اش بیرون آید، بین گوینده و لعن شونده در هوا مردّد می ماند، اگر لعن شونده را سزاوار یافت بر او فرود می آید، و الاّ

به گوینده اش باز می گردد؛ و گوینده به آن سزاوارتر است، بنابراین از لعن کردن مؤمن بپرهیزید زیرا به خودتان باز می گردد(2).

2- حدیث 2 از امام باقر با اندک تفاوتی مانند حدیث 1 نقل شده است(3).

162 - تهمت زدن به مؤمن و بدگمان بودن به او

1- امام صادق فرمود: چون مؤمن به برادر دینی خود تهمت بزند ایمان در قلبش آب شود مانند نمک در آب(4).

عمر بن یزید از پدرش نقل کرده که شنیدم امام صادق می فرمود: هر که به برادر دینی خود تهمت بزند احترام میان آن ها از بین می رود و هر که با برادر دینی خود مانند باقی مردم رفتار کند، از آنچه که خود را بدان بسته (مذهب جعفری) بیزار و برکنار شده است(5).