آداب معاشرت از دیدگاه معصومین علیهم السلام صفحه 25

1- اصول کافی، ص 480 (مجالسه اهل المعاصی) و ص 610. (من تکره مجالسته)؛ مصادقهًًًًْْْْ الاخوان، ص 52.

2- اصول کافی، ص 480 (مجالسهًْ اهل المعاصی).

3- اصول کافی، ص 611 (من تکره مجالسته و مرافقته).

دشمنی ایجاد کند و بذر کینه در دل ها بکارد(1).

17- کراهت شرکت دادن افراد فرومایه و گنهکار در امور

1- عَمّار بن موسی گوید: امام صادق فرمود: ای عَمّار اگر دوست داری که نعمت برای تو دوام داشته، مروّت تو کامل و بی عیب باشد و زندگی ات روبراه شود بردگان و افراد فرومایه ار در کار خود دخالت نده، زیرا اگر آن ها را امین دانستی به تو خیانت کنند و اگر خبری به تو دهند دروغ گویند، اگر مصیبتی برایت پیش آید تو را خوار کنند، و اگر وعده کنند خُلف وعه نمایند.

عَمّار گفت، از امام صادق شندیم که می فرمود: نیکان که یکدیگر را دوست بدارند برای آنان ثواب، و بَدان که افراد نیک را دوست بدارند برای نیکان فضیلت، و دشمنی

بدکاران یا نیکان زینت و افتخار برای نیکوکاران، و دشمنی نیکوکاران با بدان ذلّت و خواری بدکاران است(2).

در کتاب کافی نقل شده است که لقمان به پسرش گفت: ای پسرم، زیاد با مردم نزدیک مشو که موجب دوری از دل های آنان می شوی و یکسره از آن ها دوری مکن که خوار و بی مقدار گردی. هر جنبنده ای هم نوع خود را دوست دارد، انسان نیز هم نوع خود را دوست می دارد، کارهای پسندیده ات را نزد مخالفین آن کارها بازگو مکن، زیرا همان طور که بین گرگ و گوسفند دوستی برقرار نمی شود بین نیکوکار و بدکار دوستی به وجود نمی آید. کسی که به قیر نزدیک شود مقداری از قیر به می چسبد. هم چنین کسی که با تبهکار (در زندگی) شریک شود و روش های او را می آموزد، کسی که ستیزه و جدال کردن را دوست داشته باشد ملامت می شود، آن که در جاهای تهمت آمیز وارد شود متّهم می گردد، هر که هم نشین بد انتخاب کند سالم نمی ماند، و هر کس جلو زبانش را