آداب معاشرت از دیدگاه معصومین علیهم السلام صفحه 59

1- )فَإِذَا دَخَلْتُمْ بُیُوتًا فَسَلِّمُوا عَلَی( ، نور 61.

2- معانی الاخبار، ص 52.

3- )تَحِیَّهً مِنْ عِنْدِ اللَّهِ مُبَارَکَهً طَیِّبَهً( ، نور / 61.

4- تفسیر قمّی، ص 462.

گرفته می شود. ششم، خانه اشراف و بزرگانی که دارای بخشش و مردانگی هستند و حاجت را برآورده می سازند. هفتم، کسانی که فکر و اندیشه شان و نیز مشورت با آن ها باعث رشد فکری انسان است. هشتم، برادران ایمانی که پیوند و رعایت حقوقشان واجب است. نهم، دشمنانی که شرّ و دشمنی آن ها با مدارا و نرمی کردن و مهربانی نسبت به آن ها برطرف می شود. دهم، کسانی که دیدار و گفتگوی با آن ها بر ادب و فرهنگ انسان می افزاید(1).

53 - استحباب سلام کردن هنگام بلند شدن از مجلس

1- امام صادق از پیامبر نقل فرموده است که هر کس از مجلسی بلند شود و در حال جدا شدن از برادرانش به آن ها سلام کند، اگر آن ها در امر خیری مشغول بحث و گفتگو باشند او در آن امر خیر شریک است و اگر در امر باطلی مشغول بحث باشند به او گناهی نمی رسد(2).

2- در کتاب مکارم الاخلاق از رسول خدانقل شده است که هرگاه یکی از شما بخواهد از مجلس خارج شود، سلام کند زیرا سلام اول مجلس اولویّتی نسبت به سلام آخر مجلس ندارد(3).

54 - جواز سلام و دعا کردن بر ذمّی در صورت نیاز داشتن به او

1- عبدالرّحمان بن حجّاج گوید: به ابوالحسن کاظم عرض کردم: نظر شما درباره مراجه به پزشکی مسیحی که به او احتیاج دارم چیست، آیا می توانم بر او