آداب معاشرت از دیدگاه معصومین علیهم السلام صفحه 98

1- عیون اخبار الرضا، ص 337؛ کشف الغمّهًْ، ص 269.

2- قرب الاسناد، ص 122.

3- اصول کافی، ص 626 (باب النوادر)؛ روضه کافی، ص 268.

4- روضه کافی، ص 164.

دادن را ادامه می دهد اجرش بیش تر است و گناهان آن ها آمرزیده می شود تا حدّی که هیچ گناهی باقی نمی ماند(1).

4- امام صادق فرمود: هرگز رسول خدا با کسی مصافحه نکرد که دستش را از دست آن شخص بکشد تا این که شخص دستش را از دست پیامبر می کشید(2).

102 - استحباب سؤال کردن از نام و نام خانوادگی و نَسَب و حال دوست و هم نشین

1- علی بن الحسین نقل کرده است که رسول خدا روزی از دوستانش پرسید: می دانید ناتوانی چیست؟ گفتند: خدا و رسولش داناترند، فرمود: سه چیز نشانه ناتوانی است: اوّل این که کسی دوستش را دعوت کند، غذایی تهیّه نماید امّا آن دوست خلف وعده کند و نیاید، دوم این که: یکی دوست یا هم نشین کسی باشد و علاقمند باشد بداند او کیست و از کجاست، امّا از وی جدا شود و سؤال نکند، سوم: درباره زن هاست

که کسی به زن خود نزدیک شود و از وی لذت برد امّا زن بهره اش را از همسرش نبرد(3).

2- علی بن الحسین از رسول خدا نقل فرموده است: ناتوان ترین نسبت و محلّ زندگی او نپرسد(4).

3- امام صادق از پیامبر نقل فرموده است: اگر کسی از شما برادر مسلمانش را