دستوراتی از قرآن: امر و نهی های خدا در قرآن صفحه 109

فصل دوم: نبوّت

وحی و نبوّت

363 فرستادن انبیاء نعمت خداست

«وَإِذْ قالَ مُوسَی لِقَوْمِهِ یَقَوْمِ اذْکُرُوا نِعْمَهَ اللَّهِ عَلَیْکُمْ إِذْ جَعَلَ فِیکُمْ أَنْبِیآءَ وَجَعَلَکُم مُّلُوکاً وَءَاتَیکُم مَّا لَمْ یُؤْتِ أَحَداً مِّنَ الْعَلَمِینَ» مائده/20

(به یاد آورید) هنگامی را که موسی به قوم خود گفت: «ای قوم من! نعمت خدا را بر خود متذکّر شوید هنگامی که در میان شما، پیامبرانی قرار داد؛ (و زنجیر بندگی و اسارت فرعونی را شکست) و شما را حاکم و صاحب اختیار خود قرار داد؛ و به شما چیزهایی بخشید که به هیچ یک از جهانیان نداده بود!

364 وحی الهی را ابلاغ کنید

«وَاتْلُ مآ أُوحِیَ إِلَیْکَ مِن کِتابِ رَبِّکَ لَا مُبَدِّلَ لِکَلِمَتِهِ وَ لَن تَجِدَ مِن دُونِهِ مُلْتَحَداً» کهف/27

آنچه را از کتاب پروردگارت به تو وحی شده تلاوت کن! هیچ چیز سخنان او را دگرگون نمی سازد؛ و هرگز پناهگاهی جز او نمی یابی!

365 پیامبر انذاردهنده است

«قُلْ یا أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّمآ أَنَا لَکُمْ نَذِیرٌ مُّبِینٌ» حج/49

بگو: «ای مردم! من برای شما بیم دهنده آشکاری هستم!