دستوراتی از قرآن: امر و نهی های خدا در قرآن صفحه 287

909 جز به نیکی نجوا نکنید

الف: «یا أَیُّهَا الَّذِینَ ءَامَنُوا إِذَا تَنَجَیْتُمْ فَلَا تَتَنَجَوْا بِالْإِثْمِ وَ الْعُدْوَ نِ وَ مَعْصِیَتِ الرَّسُولِ وَ تَنَجَوْا بِالْبِرِّ وَ التَّقْوَی وَ اتَّقُوا اللَّهَ الَّذِی إِلَیْهِ تُحْشَرُونَ* إِنَّما النَّجْوَی مِنَ الشَّیْطَنِ لِیَحْزُنَ الَّذِینَ ءَامَنُوا وَ لَیْسَ بِضآرِّهِمْ شَیْاً إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ وَ عَلَی اللَّهِ فَلْیَتَوَکَّلِ الْمُؤْمِنُونَ» مجادله/9 و 10

ای کسانی که ایمان آورده اید! هنگامی که نجوا می کنید، به گناه و تعدّی و نافرمانی رسول (خدا) نجوا نکنید، و به کار نیک و تقوا نجوا کنید، و از خدایی که همگی نزد او جمع می شوید بپرهیزید! نجوا تنها از سوی شیطان است؛ می خواهد با آن مؤمنان غمگین شوند؛ ولی نمی تواند هیچ گونه ضرری به آن ها برساند جز بفرمان خدا؛ پس مؤمنان تنها بر خدا توکّل کنند!

ب: «لَّا خَیْرَ فِی کَثِیرٍ مِن نَّجْوَاهُمْ إِلَّا مَنْ أَمَرَ بِصَدَقَهٍ أَوْ مَعْرُوفٍ أَوْ إِصْلَحٍ بَیْنَ النَّاسِ وَمَن یَفْعَلْ ذلِکَ ابْتِغآءَ مَرْضاتِ اللَّهِ فَسَوْفَ نُؤْتِیهِ أَجْراً عَظِیماً» نسا/114

در بسیاری از سخنانِ درِگوشی (و جلسات محرمانه) آن ها، خیر و سودی نیست؛ مگر کسی که (به این وسیله،) امر به کمک به دیگران، یا کار نیک، یا اصلاح در میان مردم کند؛ و هر کس برای خشنودی پروردگار چنین کند، پاداش بزرگی به او خواهیم داد.

احسان و نیکوکاری

910 احسان، امر خداست

«إِنَّ اللَّهَ یَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَ الْإِحْسَنِ وَ إِیتآیِ ذِی الْقُرْبَی وَ یَنْهَی عَنِ الْفَحْشآءِ وَالْمُنکَرِ وَ الْبَغْیِ یَعِظُکُمْ لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ» نحل/90

خداوند به عدل و احسان و بخشش به نزدیکان فرمان می دهد؛ و از فحشا و منکر و ستم، نهی می کند؛ خداوند به شما اندرز می دهد، شاید متذکّر شوید!

911 به چه کسانی احسان و نیکی کنیم؟

الف: «وَاعْبُدُوا اللَّهَ وَلَا تُشْرِکُوا بِهِ شَیْاً وَبِالْوَ لِدَیْنِ إِحْسَناً وَبِذِی الْقُرْبَی وَالْیَتَمَی