ملکه گمشده وشیطانی همراه (صدق و کذب از دیدگاه قرآن و حدیث) صفحه 191

و بیچاره شده اند و به خاک سیاه نشسته اند!

راست ناروا (193)

تکذیب کردن خبر کسی، آبروی او را بردن و با حیثیتش بازی کردن و به محبوب او تعدی و تجاوز نمودن است ؛ این خود ظلم و جنایت می باشد، زیرا آبرو و حیثیت افراد از مال و جان ارجمندتر و گران بهاتر می باشد.

دروغ گوی راست گو

حضرت صادق علیه السلام می فرماید:

«و مَنْ سُئِلَ عَنْ مُسْلِمٍ فَکَذِبَ وَ أَدْخَلَ عَلی ذلِکَ الْمُسْلِمِ مَنْفَعَهً کُتِبَ عِنْدَ اللّه ِ مِنَ الصّادِقینَ»§ِحارالانوار، ج 68، ص 11 .

به آن مسلمان برسد، نزد خدا در زمره راست گویان خواهد بود.

دروغ او از دروغ ها جداست، زیرا نه تنها مقدمه ای برای گناه نیست، بلکه نیکوکاری و خدمت به خلق است. این وقت است که ناپسندی دروغ، برطرف می شود و سخنی سودمند و پسندیده خواهد بود. ای خوش آن دروغی که مسلمانی از آن سودی ببرد. در مثل آمده که «دروڠمصلحت آمیز، به از راست فتنه انگیز». چه مصلحتی از سود رساندن به مسلمان بالاتر می باشد؟ چنین کسی شایستگی دارد که نزد خدا در زمره صادقان نوشته شود.

دروغ هم در دفع اختلاف زیباست و هم در رفع آن رسول خدا صلی الله علیه و آله فرموده:

«لا کِذْبَ عَلی مُصْلحٍ» (1) کسی که می خواهد اصلاح دهد، دروغ ندارد.

دروغ گوی راست گو (195)