ابوطالب علیه السلام اسوه مقاومت و ایمان صفحه 107

مشورتِ رسول خدا دستور داد به خانه های خود باز گردند.

نگاه منصفانه به داستان ، نَه تنها هیچ شکی را در ایمان آن مرد فداکار باقی نمی گذارد، که از اوج ایمان او پرده بر می دارد؛ زیرا اولاً : نَفْس تحمل آن همه رنج ها و دست کشیدن از همه دارایی ها و هستیِ خود و زندگی در دِژ، آن هم در شرایطی بس دردآور، نمی تواند جز معلول یک نیروی فوق تصور بشر و الهی که همان نیروی ایمان است، باشد. ثانیاً: جمله هایی که ابوطالب بر زبان جاری می کند، همچون:

«انّ ربّک الحق و أنا اشهد انّک صادق» ، «انّ ابن أخی اخبرنی و لم یکذبّنی» ، «انّ اللّه برئی من هذه الصحیفتکم» ودعای «اللهم انصرنا ممن ظلمنا...» با کدام شرک و کفری سازگاری دارد؟ اگرابوطالب با همه این ها مشرک وکافر بوده و مشرکان قریش نیز، مانند ابوطالب می اندیشیدند و همانند او می گفتند و عمل می کردند، پس مبارزه پیامبر خدا با کدام مظاهر شرک بوده است! در نتیجه دو جبهه کفر و ایمان، و دعوای قریش و پیامبر خدا، معنایی نداشته، در حالی که قطعاً چنین نیست.

11. مباهات به پدر

اشاره

11. مباهات به پدر

تردیدی نیست که پس از پیامبر خدا صلی الله علیه و آله علی بن ابی طالب علیه السلام با قطع نظر از جنبه عصمت وامامتش، نخستین فردی است که سمبل و آینه تمام نمای ابعاد شخصیتی (خداپرستی، زهد، اخلاق، شَجاعت، سیاست ، دانش ، تقرب به رسول خدا و...) یک مسلمان واقعی محسوب می شود، و نه تنها از مذاهب و فِرَق اسلامی، که گروه های