ابوطالب علیه السلام اسوه مقاومت و ایمان صفحه 131

به او برای حلّ قضیه ناامید گردیدند، راه کینه و تهدید را در پیش گرفتند . ابوطالب در قصیده ای دشمنی آنان را غیر کارآمد وصف می کند:

لمّا رأیت القوم لاودّ فیهم وقد قطعوا کلّ العری والوسائل...

«آن گاه که دیدم در قوم مَحبتی نیست، و تمام بندها و پیوندها را گسسته اند، و ما را با دشمنی و آزار تمام افکنده اند، و... بر ضدّ ما با گروهی متهم و مظنون پیمان بسته اند و پشت سرِ ما، از غیض، انگشت به دندان می گزند، خود را چون نیزه انعطاف پذیر و شمشیر برّان درخشانی از یادگارهای بزرگان به صبوری واداشتم . از هر که با بدی با ما طعنه زَنَد و به باطل با ما ستیزد، و از هر کینه ورزی که در عیبجوییِ ما بکوشد،.. از همه این ها به خداوند مردم پناه می بَرم... به خدا محمد را تسلیم نخواهیم کرد مگر آن که در اطرافش به خاک افتیم. و دراین راه، فرزندان و زنان مان را فراموش می کنیم. و به خدا سوگند اگرکار از آنچه می بینم سخت تر شود، ما نیز شمشیر خود را بربزرگان خواهیم کشید، و ...»(1).

3 _ 13 . خطاب به نجاشی

3 _ 13 . خطاب به نجاشی

در بخشی ، خطاب به نجاشی پادشاه حبشه می گوید:

تعلم ملیک الحبش انّ محمّدا وزیرٌ لموسی والمسیح بن مریم...:

«پادشاه حبشه (مردان نیک وبرگزیده) می دانند که محمد، وزیر وجانشین موسی و پسر مریم (عیسی) است. و هدایتی از آن دست که آن ها آوردند، به ارمغان دارد و همگی به فرمان خدا راه می نمایند،