ابوطالب علیه السلام اسوه مقاومت و ایمان صفحه 21

می فرماید: بلکه فاطمه مادر من هم بود: «یا علی فلقد کانت (فاطمه بنت اسد) تجوع اولادها و تَشبَعنِی، وتشعث اولادها و تُدهِنَنی...»؛ ای علی! فاطمه بنت اسد مرا سیر می کرد در حالی که بچه هایش گرسنه بودند. بچه هایش ژولیده بودند، اما مرا آرایش می کرد ...»(1).

ابن سعد دانشمند بزرگ اهل سنّت برخوردهای کریمانه ابوطالب با محمد را والاتر از تصور انسان وصف می کند، آن گونه که هیچ پدری با فرزندانش چنان صمیمانه و فداکارانه اُنس نمی گیرد. او می نویسد: «هنگامی که عبدالمطّلب بدرود حیات گفت، ابوطالب سرپرستی رسول اللّه صلی الله علیه و آله را بر عهده گرفت و همواره با او بود. این درحالی بود که ابوطالب، ثروتی نداشت. اورا فراتر از فرزندانش دوست می داشت، وهمیشه کنارِ او می خوابید وجز با او از منزل خارج نمی شد. ابوطالب چنان شیفته پیامبر بود وبه او عشق می ورزید، که هرگز همانند آن دیده نشده بود، وهمیشه خود به اوطعام می داد»(2).

2. ابوطالب، تنهاترین حامی

اشاره

2. ابوطالب، تنهاترین حامی

به اتفاقِ تاریخ نویسان، ابوطالب علیه السلام در سخت ترین شرایط تنها مدافع واپسین فرستاده خدا روی زمین بود؛ گویی از ابتدای خلقت، کفالت و حمایت بی دریغ آن حضرت، جزوِ سرشت عموی گران مایه اش بوده است. از این رو هنگامی که عبدالمطّلب درد فراق را احساس کرد، دست محمد صلی الله علیه و آله را که طفلی بیش نبود در دست