ابوطالب علیه السلام اسوه مقاومت و ایمان صفحه 25

و پایمردی از او انتظار نمی رفت ، بس سرنوشت ساز بود؛ زیرا وی از یک سو: رسول خدا را بیش از پیش مصمم تر و بُرنده تر می ساخت و از سوی دیگر: خیره سرانِ شرک را که جایگاه اجتماعی خود را درخطر توفان حرکت فرهنگی و عقیدتی نوظهور می دیدند هراسناک تر و پریشان احوال تر می کرد.

3 _ 2 . نخستین گام پیروزی در سایه مقاومت ابوطالب

3 _ 2 . نخستین گام پیروزی در سایه مقاومت ابوطالب

البته این عنایت تنها در دوران زندگی قبل از رسالت برادزاده اش نبود، بلکه بعد از بعثت، در دشوارترین شرایط که آن رهبر فرزانه اسلام جز خدایش کسی را نداشت، ابوطالب علیه السلام و خدیجه فداکار علیهاالسلام او را دلگرمی می دادند.

روی همین عنایت آن گاه که رسول خدا صلی الله علیه و آله طبق آیه شریفه: «وَأَنذِرْ عَشِیرَتَکَ الْأَقْرَبِینَ...»؛(1) مأموریت یافت ابتدا دعوت خویش را در میان بستگانش، علنی سازد، ابوطالب علیه السلام نقش اساسی خود را ایفا کرد؛ زیرا اصل مطرح کردن چنین قضیه ای برای سران مغرور شرک، بس سنگین تمام می شد.(2) چه این که دوبار پس از صرف طعام، مجلس توسط «ابولهب» به هم ریخت؛ بار سوم که ابولهب لب به اعتراض گشود ، ابوطالب علیه السلام خطاب به او گفت:

«ساکت باش ای اعور! تو را چه به این کار!» سپس به حاضران فرمود: کسی برنخیزد! همه نشستند. آن گاه متوجه رسول خدا صلی الله علیه و آله شده، عرض کرد:

«سَرور من! به پاخیز، هر آنچه دوست داری و نیز رسالت