ابوطالب علیه السلام اسوه مقاومت و ایمان صفحه 48

ولی در عین حال عده ای دیگر از تاریخ نگاران و سیره پردازان و مفسران اهل سنّت، بر این باورند که آن راد مرد تاریخ، اسلام نیاورد و درحال شرک از دنیا رفت!(1).

اکنون به جاست نخست مفهوم واژگان «ایمان» و «کفر» از منظر دانشمندان اهل سنّت که عمدتاً مدعی مشرک بودن ابوطالب اند ارزیابی شود تا خواننده گرامی با توجه به این جهت، این بخش را از نظر بگذراند .

مفهوم واژه ایمان و کفر

در میان اندیشه مندان عامّه تعریفی جامع از «ایمان» وجود ندارد، و هر یک آن را بر اساس تلقی خود از آیات و روایات، تعریف کرده اند. قاضی عضدالدین ایجی یکی از متکلمان بنام اهل سنّت می گوید: انّ الایمان فی اللّغه التصدیق، قال تعالی: حکایهً عن اخوه یوسف: «وما انت بموءمن لنا: ایمان درلغت، تصدیق کردن است؛ آن گونه که خداوند همین معنا را از برادران یوسُف حکایت می کند، آنان به پدرشان درباره یوسُف گفتند: توهرگز سخن مارا باورنخواهی کرد»(2)؛ پیامبر خدا فرمود: «ایمان، عبارت است از این که به خدا و کتاب های آسمانی وفرشتگان او ایمان آورَد»، یعنی تصدیق کند. اما دراصطلاح شرع عبارت است از : «تصدیق کردن رسول اللّه صلی الله علیه و آله نسبت به آنچه می دانیم به عنوان ضرورت دین آورَده است، تصدیق